Τρόπος αντιμετώπισης Καρκίνου με αύξηση Ph του αίματος.

Ὁ καρκίνος καὶ οἱ καρκινογενέσεις  ,ἀναμφίβολα ἀποτελοῦν τὴ μάστιγα τοῦ αἰώνα.

Τί τα προκαλεῖ: 

ὁ ρυθμὸς ζωῆς μας,

τὸ ἄγχος καὶ τὸ στρές, 

ἡ διατροφή μας, 

οἱ ἀνεξέλεγκτες πηγὲς ἀκτινοβολίας μέσα κι ἔξω ἀπὸ τὸ σπίτι μας (σταθερὰ ἀσύρματα τηλέφωνα,κινητὰ τηλέφωνα,φοῦρνος μικροκυμάτων,κεραῖες ἐκπομπῆς κινητῆς τηλεφωνίας,haarp κ.ἅ), 

τὰ γεννετικὰ τροποποιημένα  συστατικὰ τῶν ὑλικῶν ποὺ ἀγοράζουμε γιὰ νὰ φτιάξουμε «σπιτικὸ φαγητό», 

τὸ φθοριοῦχο δηλητηριασμένο νερὸ ποὺ πίνουμε (εἴτε ἐμφιαλωμένο,εἴτε βρύσης), 
τὰ χημικὰ (βαρέα μεταλλα)  ποὺ ψεκάζονται μὲ τοὺς ἀεροψεκασμοὺς (στρόντιο,βάριο,ἀλουμίνιο,ψευδάργυρος κ.ἅ), 

τὰ ἐμβόλια ποὺ ἔχουμε κάνει ἕως τώρα καὶ ὅλα τὰ ἐποχικὰ ποὺ συνεχίζουμε νὰ κάνουμε,

τὰ ἄλυτα ἀποθηκευμένα προβλήματα τῆς ψυχῆς μας,

ἡ ὀδοντόκρεμα ποὺ χρησιμοποιοῦμε,

τὸ ἀποσμητικὸ μασχάλης, 

κάποια μαγειρικὰ σκεύη καὶ πολλὰ ἄλλα ἀφανῆ πράγματα.

Πιστεύω πὼς τὴν σήμερον ἡμέρα δὲν ὑπάρχει ἄνθρωπος ποὺ νὰ μὴν βρίσκεται σὲ ἐπαφὴ μὲ κάτι ἀπὸ τὰ παραπάνω.

Ὅπως καὶ στὴ φωτογραφία,ἂν κάνεις ὑπερέκθεση τὴν καῖς,ἔτσι καὶ ὁ ἄνθρωπος, ἐὰν βρεθεῖ ἐκτεθειμένος σὲ ὅλες τὶς πηγὲς-αιτίες τῆς παλιοαρρώστιας τότε μοιραία θὰ τοῦ χτυπήσει τὴν πόρτα.

Τὸ κλειδὶ σὲ ὅλα εἶναι,ἂν ὄχι ἡ πρόληψη -ποὺ εἶναι καὶ τὸ ἰδανικότερο- ἡ γιατρειὰ νὰ ἀρχίσει στο πρώιμο σταδιό της ἀσθένειας.

Ἐφόσον ὑπάρξει διάγνωση γιὰ κάποιου εἴδους καρκίνωμα τότε αὐτόματα στὸ μυαλό σας νὰ ἔχετε τὸ ἑξῆς...

αὔξηση τοῦ Ph τοῦ αἵματος.

Πῶς γίνεται αὐτό? Διαβάζοντας τὰ παρακάτω ἐπιστημονικὰ ἄρθρα θὰ διαπιστώσετε καὶ μόνοι σας πὼς ἡ αὔξηση τοῦ Ph με κάποιες μικροδιαφοροποιήσεις στὴν καθημερινότητά μας καὶ τὴ διατροφή μας, εἶναι τὸ ὅπλο ἐνάντια σὲ ὅλες τὶς ἀσθένειες,ὄχι μόνο στὸν καρκίνο.

Μὲ λίγη μαγειρικὴ σόδα καὶ μία διαφορετικοῦ τύπου διατροφὴ καταπολεμᾶς τὸν καρκίνο!!!! 

Ἀκούγεται γελοῖο ἀλλὰ αὐτὸ μᾶλλον θὰ πρέπει νὰ τὸ κρίνετε ἐσεῖς.

Τὸ μόνο ποὺ μπορῶ νὰ πῶ εἶναι πὼς ἡ φαρμακοβιομηχανίες κάνουν τὴ δουλειά τους, κι ἐγὼ ἕνας ταπεινὸς ἀναγνώστης ἐρευνητὴς κάνω τὴν δουλειά μου...

δηλαδὴ οἱ φαρμακοβιομηχανίες θέλουν νὰ πουλήσουν τὰ φάρμακα κι ἐγὼ νὰ ἐνημερωθῶ-ώσω!

Τὰ συμπεράσματα τῶν παρακάτω ἄρθρων δικά σας.

Μὴ ξεχάσω νὰ σᾶς πῶ πὼς, πολλοὶ ἐπιστήμονες στὸ παρελθὸν βρῆκαν τὴ γιατρειὰ τοῦ καρκίνου (μὲ διαφορετικὸ τρόπο ὁ καθένας) καὶ κατέληξαν εἴτε στὴ φυλακὴ εἴτε νεκροί...κι ἀσφαλῶς γιὰ τὴν πατέντα τους οὔτε κουβέντα μίας καὶ τὰ ἴχνη τοὺς χάθηκαν μὲ κινηματογραφικὸ τρόπο!
Τὸ τελευταῖο ἄρθρο κάτω ἀπὸ τὴ βιβλιογραφία εἶναι ἕνα δεῖγμα τοῦ τί παθαίνουν οἱ ἐπιστήμονες ἐφευρέτες τῶν ἀντικαρκινικῶν θεραπειῶν.

Μαγειρική Σόδα εναντίον της γρίπης και του Καρκίνου.

Η συνταγή του Άλλαν Τάυλορ περιλαμβάνει τριμμένο γρασίδι από κριθάρι, κάρυ, σπόρους από βερίκοκα και χάπια με σελήνιο. 

Όταν οι γιατροί είπαν στον Άλλαν Τάυλορ ότι είχε ανίατο καρκίνο, αποφάσισε ότι δεν πρόκειται να παρατηθεί έτσι απλά και να πεθάνει.

Αντίθετα ο 78 χρονών παππούς έψαξε αποφασισμένος στο ιντερνέτ για βοήθεια.

Και όταν βρήκε αυτό που έψαχνε, άρχισε μία εντατική εναλλακτική δίαιτα για να προσπαθήσει να θεραπεύσει την ασθένειά του.

Συμπερίλαβε τριμμένο γρασίδι από κριθάρι, κάρυ, σπόρους από βερίκοκα και χάπια με σελήνιο.

Τώρα 4 μήνες μετά ο συνταξιούχος μηχανικός Άλλαν άκουσε το «είσαι καθαρός» από τους γιατρούς.

“Πήρα μια επιστολή στις 30 Απριλίου και μου είπαν ότι δεν υπάρχει λόγος να έχω άλλη χημειοθεραπεία, δεν θα με θεράπευε, το ίδιο και η εγχείρηση ” μας λέει.

Είπαν ότι αν έκοβαν τον καρκίνο θα εμφανιζόταν κάπου αλλού. Αλλά ήμουν αποφασισμένος να μείνω θετικός και αποφάσισα να βρω την δικιά μου θεραπεία.

"Στις 6 Αυγούστου πήρα μια επιστολή από το νοσοκομείο North Tees που έλεγε ότι η σάρωση είχε δείξει ο καρκίνος μου είχε φύγει και« η ανωμαλία δεν είναι πλέον ορατή ». Είμαι καθαρός σε όλα. "

Η δοκιμασία του Άλλαν άρχισε όταν παρατήρησε ένα εξόγκωμα δύο ιντσών στην κοιλιά του. Τον έστειλαν για εξετάσεις και του είπαν ότι έχει καρκίνο του παχέους εντέρου

Ένας χειρούργος του αφαίρεσε τμήμα του παχέους εντέρου εννέα ιντσών τον περασμένο Σεπτέμβριο. Τότε ξεκίνησε μία χημειοθεραπεία 3 μηνών. Τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους του είπαν ότι ο καρκίνος του είχε εξαπλωθεί στο λεπτό του έντερο .

"Πήγα στο διαδίκτυο και έψαξα για τις διαθέσιμες « θεραπείες του καρκίνου του παχέος εντέρου » λέει.

Εξέτασα όλα τα στοιχεία και πήρα συμβουλές από το τοπικά κατάστημα υγιεινής διατροφής.

Ο Allan, αποφάσισε να αλλάξει ριζικά την διατροφή του, αντικαθιστώντας το κόκκινο κρέας και τα γαλακτοκομικά προϊόντα με 10 μερίδες ωμά φρούτα και λαχανικά κάθε μέρα.

Αλλά πιστεύει ότι ένα από τα κρίσιμα συστατικά στην θεραπεία του καρκίνου του ήταν ένα κουταλάκι του γλυκού σκόνη χλόη κριθαριού σε ζεστό νερό κάθε πρωί και βράδυ.

"Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία στο μυαλό μου ότι η διατροφή μου έσωσε τη ζωή μου», λέει. «Και το κόστος ανήλθε μόνο σε 30£ λίρες την εβδομάδα."

-Οργανικοί σπόροι από βερίκοκα

Σκεπτόμενος να διαλύσει τα καρκινικά κύτταρα.Σε περιοχές που το τρώνε καθημερινά δεν υπάρχει καρκίνος.

-Χάπια κουρκουμίνης

Πιστεύοντας ότι το κάρυ που περιέχουν σταματάει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων

-Σκόνη από χλόη κριθαριού

Σκεπτόμενος ότι ανεβάζει το αλκαλικό επίπεδο του αίματος μειώνοντας το όξινο. Ο καρκίνος αγαπά το όξινο.

-Χάπια από σελήνιο

Ένα φυσικό συμπλήρωμα που βοηθάει στην άμυνα του οργανισμού να πολεμήσει τις ασθένειες.

-Χάπια βιταμίνης C

Η βιταμίνη C καταπολεμάει τις περισσότερες αρρώστιες. Ο Άλλαν πήρε 24 την ημέρα!

(αντί για χάπια καλό θα είναι η πόση πολλών βιολογικών χυμών από Ελληνικό πορτοκάλι,καθώς οι επιστήμονες που κατασκεύασαν τις ταμπλέτες ή χάπια, αφαίρεσαν κάποια συστατικά ζωτικής σημασίας λόγω του νέου διατροφικού κώδικα (αλιμεντάριους... αν δεν γνωρίζεις τι είναι αυτός ο κώδικας δες παρακάτω

http://faros-gnosis.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html).

Στον σύγχρονο σημερινό κόσμο της ιατρικής η FDA δεν αφήνει τις εταιρείες να πωλούν προϊόντα με ιατρικές ιδιότητες, εκτός εάν έχουν πρώτα δοκιμαστεί με πολύ μεγάλο κόστος ώστε να εγκριθούν ως φάρμακα. Αλλά αυτό δεν συμβαίνει πάντα.

Σε ένα φυλλάδιο του 1924 που δημοσιεύθηκε από την Arm & Hammer Soda Company, η εταιρία ξεκινά λέγοντας: «Η αποδεδειγμένη αξία της Arm & Hammer Διττανθρακικής Σόδας ως θεραπευτικού παράγοντα φαίνεται από τα ακόλουθα στοιχεία μιας εξέχουσας προσωπικότητας της ιατρικής που ονομάζεται Δρ Volney S . Cheney, σε επιστολή του προς την Εταιρία Church & Dwight:

«Το 1918 και 1919, ενώ καταπολεμούσα την γρίπη με τις Αμερικανικές Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, περιήλθε σε γνώση μου ότι σπανίως κάποιος που είχε αλκαλοποιηθεί με ανθρακικό νάτριο κολλούσε την νόσο,  καθώς και ότι όσοι κολλούσαν αλλά έκαναν γρήγορα αλκαλοποίηση είχαν ήπια συμπτώματα.

Το 1925 οι συνιστώμενες δόσεις από την Εταιρεία Arm and Hammer για τα κρυολογήματα και την γρίπη ήταν:

-Κατά την διάρκεια της πρώτης ημέρας έξι φορές από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό, κάθε περίπου δύο ώρες.

-Κατά την διάρκεια της δεύτερης ημέρας τέσσερις φορές από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό, με την ίδια συχνότητα

-Κατά την τρίτη ημέρα από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό πρωί και βράδυ.

-Στην συνέχεια μισό κουταλάκι σόδα με ένα ποτήρι δροσερό νερό κάθε πρωί μέχρι την αποθεραπεία.

Η μαγειρική σόδα προέρχεται από ένα φυσικό ορυκτό και είναι ένα από τα ασφαλέστερα και πιο χρήσιμα προϊόντα. Στην πραγματικότητα, εάν κάνετε αναζήτηση για «μαγειρική σόδα» στην ιστοσελίδα μου, θα βρείτε μια σειρά από λεπτομερή άρθρα με τις πιθανές χρήσεις της, συμπεριλαμβανομένων των:

-Οικιακό καθαριστικό

-Για θεραπεία στο ηλιακό έγκαυμα

-Εναλλακτική λύση για τα τοξικά αποσμητικά σώματος

-Βελτιωτικό επιδόσεων στον αθλητισμό.

Λίγοι άνθρωποι συνειδητοποιούν, ωστόσο, ότι η μαγειρική σόδα έχει και ισχυρές φαρμακευτικές ιδιότητες. Εάν ληφθεί εσωτερικά συμβάλλει στην διατήρηση της ισορροπίας του pH στο αίμα μας. Αυτό είναι πιθανόν το βασικό σκεπτικό πίσω από τις συνιστώμενες χρήσεις του κατά του κρυολογήματος, των συμπτωμάτων της γρίπης, ακόμη και για τον καρκίνο.

Η μαγειρική σόδα ως φυσικό φάρμακο για το κρυολόγημα

Στο φυλλάδιο τους «Ιατρικές χρήσεις της μαγειρική σόδας» που δημοσιεύθηκε το 1924, ο Δρ Volney S. Cheney αφηγείται κλινικές επιτυχίες του με ανθρακικό νάτριο στο κρύο και την θεραπεία της γρίπης:

«Το 1918 και 1919, ενώ καταπολεμούσα την γρίπη με τις Αμερικανικές Υπηρεσίες Δημόσιας Υγείας, περιήλθε σε γνώση μου ότι σπανίως κάποιος που είχε αλκαλοποιηθεί με ανθρακικό νάτριο κολλούσε την νόσο,  καθώς και ότι όσοι κολλούσαν αλλά έκαναν γρήγορα αλκαλοποίηση είχαν ήπια συμπτώματα.

Έχω από τότε θεραπεύσει όλες τις περιπτώσεις κρυολογημάτων και γρίπης δίνοντας γενναιόδωρες δόσεις όξινου ανθρακικού νατρίου, και σε πάρα πολλές περιπτώσεις εντός 36 ωρών τα συμπτώματα υποχωρούσαν εντελώς.

Επίσης μέσα στο ιατρείο μου, πριν την δημιουργία του Σωματείου της Γυναίκας και του Συλλόγου των Εκπαιδευτικών, έκανα χρήση του όξινου ανθρακικού νατρίου ως προληπτικό για το κρυολόγημα, με αποτέλεσμα τώρα να έρχονται πολλές αναφορές που δηλώνουν ότι όσοι έλαβαν σόδα δεν επηρεάστηκαν, ενώ σχεδόν όλοι γύρω τους είχαν  γρίπη.

Σύμφωνα με την Materia Medica του Walter Bastedo, το όξινο ανθρακικό νάτριο απαλύνει τους βλεννογόνους και διαλύει την πυκνή βλέννα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ποτέ δεν έχω δοκιμάσει προσωπικά αυτό το φάρμακο, αλλά δεν είναι περίεργο το ότι η διατήρηση σωστής ισορροπία οξέων-βάσεων στο σώμα έχει θετικό αντίκτυπο στην φυσική λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.

Η χρήση της σόδας είναι πολύ εύκολη και είναι ακίνδυνη ακόμα και αν δεν νοιώσετε ανακούφιση από τα συμπτώματα του κρύου. Απλά διαλύστε το προτεινόμενο ποσό μαγειρικής σόδας σε ένα ποτήρι με κρύο νερό και πιείτε το.

Το 1925 οι συνιστώμενες δόσεις από την Εταιρεία Arm and Hammer για τα κρυολογήματα και την γρίπη ήταν:

-Κατά την διάρκεια της πρώτης ημέρας έξι φορές από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό, κάθε περίπου δύο ώρες.

-Κατά την διάρκεια της δεύτερης ημέρας τέσσερις φορές από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό, με την ίδια συχνότητα

-Κατά την τρίτη ημέρα από μισό κουταλάκι σόδας με ένα ποτήρι δροσερό νερό πρωί και βράδυ.

-Στην συνέχεια μισό κουταλάκι σόδα με ένα ποτήρι δροσερό νερό κάθε πρωί μέχρι την αποθεραπεία.

Περαιτέρω οδηγίες για την λήψη σόδας μπορούν να βρεθούν στο βιβλίο του Mark Sircus «Όξινο ανθρακικό νάτριο/ Θεραπεία του καρκίνου για φτωχούς και πλούσιους»  η οποία είναι επίσης διαθέσιμη στις εκδόσεις Kindle.

Σύμφωνα με τις δοσολογικές οδηγίες της Arm & Hammer, να μην υπερβαίνετε τις επτά δόσεις με μισό κουταλάκι ανά ημέρα, και αν είστε πάνω από την ηλικία των 60 ετών μην πάρετε πάνω από τρεις δόσεις με μισό κουταλάκι την ημέρα. Επιπλέον, να μην χρησιμοποιείτε την μέγιστη δοσολογία για περισσότερο από δύο εβδομάδες.

Η Ισχυρή θεραπευτική δύναμη της μαγειρικής σόδας

Ο δρ Tullio Simonici και ο Mark Sircus συμβουλεύουν την χρήση μαγειρικής σόδας, ακόμη και για την πιο σοβαρή από τις ασθένειες του:  τον καρκίνο!

Δυστυχώς, παρ’ όλα τα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η μαγειρική σόδα πράγματι έχει τεράστιες δυνατότητες, όπως η αποτελεσματική και μη τοξική θεραπεία του καρκίνου, η συμβατική ιατρική αρνείται να το δεχθεί, αφού η μαγειρική σόδα δεν θα δώσει ποτέ τεράστια κέρδη για τις φαρμακευτικές εταιρείες.

Ακόμη χειρότερα, προσπαθούν να δυσφημίσουν ή να καταστρέψουν εντελώς εκείνους που τολμούν να προβάλλουν φθηνές επιλογές θεραπείας όπως η μαγειρική σόδα.

Μην έχετε καμιά αμφιβολία για αυτό: η θεραπεία του καρκίνου είναι το «μπιφτέκι», και για όλες τις περιπτώσεις φαρμάκων θεραπείας φαίνεται να υπάρχει κάπου ένας άγραφος νόμος ότι το φάρμακο θα μελετηθεί και να γίνει δεκτό εφόσον υπάρχει πιθανότητα για μεγάλα κέρδη.

Ο δρ Simoncini, ο οποίος είναι ογκολόγος (ειδικός στον καρκίνο), απομακρύνθηκε από την ιατρική κοινότητα, όταν αρνήθηκε να χρησιμοποιήσει συμβατικές μεθόδους θεραπείας του καρκίνου και αντί του όξινου ανθρακικού νατρίου. 

Αυτό, παρά το γεγονός ότι είναι σε θέση να αποδείξει ότι το 99 τοις εκατό του καρκίνου του μαστού και της ουροδόχου κύστης μπορεί να θεραπευθεί σε μόλις έξι ημέρες, χωρίς την χρήση χειρουργικής επέμβασης, χημειοθεραπείας ή ακτινοβολίας, χρησιμοποιώντας απλά μια τοπική συσκευή διείσδυσης (όπως καθετήρα) για να βάλει το διττανθρακικό νάτριο άμεσα με την μολυσμένη περιοχή στον ιστό του μαστού ή στην ουροδόχο κύστη σας! 

Στο βιβλίο του «Κερδίζοντας τον πόλεμο με τον Καρκίνο», ο δρ Sircus γράφει:

«Το όξινο ανθρακικό νάτριο είναι η γρηγορότερη μέθοδος για να την επιστροφή της αλκαλικότητας του σώματος σε κανονικά επίπεδα. Το όξινο ανθρακικό είναι ανόργανο, πολύ αλκαλικό και όπως και άλλες ορυκτές ουσίες, στηρίζει έναν μεγάλο αριθμό βιολογικών λειτουργιών.

Το όξινο ανθρακικό νάτριο συμβαίνει να είναι ένα από τα πιο χρήσιμα φάρμακά μας επειδή η αλκαλική φυσιολογία είναι θεμελιώδους σημασίας για την ζωή και την υγεία».

Πολλές χημειοθεραπείες πράγματι περιλαμβάνουν σόδα για την προστασία των νεφρών του ασθενούς, την καρδιά και του νευρικού συστήματος. Έχει ειπωθεί ότι η χημειοθεραπεία χωρίς την ταυτόχρονη χορήγηση σόδας θα μπορούσε ενδεχομένως να σας σκοτώσει επί τόπου.

Θα μπορούσε, λόγω της ανάμειξης δηλητηρίων με μαγειρική σόδα, οι βελτιώσεις που παρατηρήθηκαν να είναι αποτέλεσμα της μαγειρικής σόδας και όχι των τοξικών δηλητηρίων; Ο δρ Sircus πιστεύει ότι θα μπορούσε.

«Δεν υπάρχουν μελέτες που να χωρίζουν τις επιπτώσεις της σόδας από τα τοξικά φάρμακα της χημειοθεραπείας και ούτε θα υπάρξουν ποτέ», λέει.

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

http://www.youtube.com/watch?v=Lqh-l8JZfL4 

Σελήνιο κατά του καρκίνου

Μπορεί το σελήνιο να μειώσει τον κίνδυνο για την εμφάνιση του καρκίνου; Το ενδιαφέρον για το βασικό αυτό θρεπτικό μέταλλο ως ένα πιθανό προληπτικό αντικαρκινικό αναδύθηκε πριν από 30 χρόνια με τη δημοσίευση μελέτης σύμφωνα με την οποία παρατηρήθηκαν μειωμένοι θάνατοι από λεμφώματα, καρκίνους της γαστρεντερικής οδού, των πνευμόνων και του μαστού σε ζώα που βρίσκονταν σε περιοχές με ψηλές συγκεντρώσεις σεληνίου. Άλλη μία μελέτη με βάση γεωγραφικές περιοχές είχε ανάλογα αποτελέσματα. Τα πρώτα ευρήματα ήταν υποσχόμενα παρ’ ότι στηρίζονταν σε μελέτες διαφορετικών πληθυσμών αντί σε έρευνα ατόμων. Δεν ήταν όμως δυνατό να συναχθούν ισχυρά συμπεράσματα καθώς δεν υπήρχε τρόπος να καθοριστεί αν οι άνθρωποι στις περιοχές με μεγάλες συγκεντρώσεις σεληνίου κατανάλωναν στην πραγματικότητα ψηλή ποσότητα του μετάλλου. Επιπλέον υπήρχε η πιθανότητα οι άνθρωποι στις συγκεκριμένες περιοχές να ήταν γενικότερα πιο υγιείς από αυτούς σε άλλες περιοχές. Χρειάζονταν λοιπόν πειστικές αποδείξεις πριν γίνουν ακλόνητες συστάσεις.

Η μελέτη του σεληνίου

Το σελήνιο της διατροφής είναι δύσκολο να μελετηθεί. Βρίσκεται κυρίως σε σπόρους, στο ψάρι και το κρέας αλλά η συγκέντρωσή του στις συγκεκριμένες τροφές ποικίλει ευρύτατα, εξαρτώμενη από τη συγκέντρωση του σεληνίου στο έδαφος, στις περιοχές όπου μεγαλώνουν τα φυτά ή βόσκουν τα ζώα. Σε αντίθεση, για παράδειγμα με τη βιταμίνη C δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζει κανείς πόσο σελήνιο βρίσκεται σε μία «τυπική» ποσότητα ενός κοινού φαγητού. Συνεπώς οι ερευνητές δεν μπορούσαν να υπολογίσουν την προσλαμβανόμενη ποσότητα σεληνίου, ρωτώντας τους εθελοντές μόνο για τις διαιτητικές τους συνήθειες. Παρ’ όλα αυτά κατάφεραν να εξετάσουν τις επιδράσεις του σεληνίου όσον αφορά τον κίνδυνο για καρκίνο στους ανθρώπους. Μετρώντας τις συγκεντρώσεις σεληνίου σε δείγματα από τα μαλλιά, τα νύχια ή το αίμα οι ερευνητές ήταν σε θέση να υπολογίσουν την ποσότητα σεληνίου που κατανάλωναν τα άτομα στη διάρκεια προηγούμενων εβδομάδων και μηνών. Αυτές οι μελέτες άφησαν να φανεί συσχετισμός ανάμεσα στο επίπεδο σεληνίου και στον μειωμένο κίνδυνο για καρκίνο (ειδικά για καρκίνο του προστάτη). Τα δεδομένα όμως ήταν αντιφατικά και ατελέσφορα.

Ενθαρρυντικά ευρήματα

Μία κλινική δοκιμή είναι ο ιδανικός τρόπος για να μελετηθεί η σχέση μεταξύ σεληνίου και κινδύνου για καρκίνο γιατί οι ερευνητές μπορούν στην πραγματικότητα να χορηγήσουν στους εθελοντές συγκεκριμένη ποσότητα του μετάλλου ή εικονική ουσία και να παρακολουθούν προσεκτικά τις ενδείξεις για καρκίνο. Το 1996 ο Larry Clark και οι βοηθοί του στο κέντρο καρκίνου στην Αριζόνα δημοσίευσαν τα αποτελέσματα δοκιμής σεληνίου ως προληπτικού παράγοντα κατά του καρκίνου του δέρματος σε μία μεγάλη μελέτη σε 1,312 ασθενείς με ιστορικό βασικού ή επιθηλιακού καρκινικού κυττάρων. Σε αυτή τη δοκιμή οι ασθενείς χωρίστηκαν τυχαία ώστε οι μισοί να λαμβάνουν 200 mg σελήνιο ή εικονικό φάρμακο. Ύστερα από μία θεραπεία 4,5 χρόνων και άλλων έξι μελέτης, ασθενείς που πήραν σελήνιο είχαν 50% λιγότερο κίνδυνο να διαγνωστούν και να πεθάνουν από άλλες μορφές καρκίνου. Τα περιστατικά καρκίνου των πνευμόνων και οι θάνατοι ήταν σημαντικά μειωμένοι (50% πιο χαμηλοί) σε ασθενείς που έπαιρναν σελήνιο συγκριτικά με όσους έπαιρναν εικονική ουσία ακόμα και όταν οι ερευνητές υπολόγισαν τις επιδράσεις της ηλικίας, του φύλου και του καπνίσματος. Όμοια μειωμένος βρέθηκε επίσης ο κίνδυνος για καρκίνο του προστάτη και του ορθού (περίπου 60% – 65% μείωση). Οι αποδείξεις ήταν λιγότερο ξεκάθαρες για άλλους καρκίνους όπως η λευχαιμία, ο καρκίνος του μαστού ή ο καρκίνος της ουροδόχου κύστης πιθανόν γιατί υπήρχαν πολύ λίγες περιπτώσεις των συγκεκριμένων μορφών ώστε οι ερευνητές να μπορέσουν να καταλήξουν σε ασφαλή συμπεράσματα. Αυτή η μελέτη έχει ευρέως θεωρηθεί ως ισχυρή ένδειξη για τον δυναμικό προληπτικό ρόλο που μπορεί να διαδραματίσει το σελήνιο και ήταν σοβαρό κίνητρο για τη δοκιμή για τον καρκίνο του προστάτη. Σύντομα θα πραγματοποιηθεί μεγάλη δοκιμή που χρηματοδοτείται από το National Cancer Institute, με στόχο να ελέγξει κατά πόσο το συμπλήρωμα σεληνίου μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο για καρκίνο του προστάτη. Περισσότεροι από 30,000 άντρες θα λάβουν μέρος σε περισσότερα από 100 κέντρα σε όλες τις ΗΠΑ.

Μηχανισμοί προστασίας-δοσολογία

Παρ’ ότι δεν είναι ακόμα κατανοητός ο τρόπος με τον οποίο το σελήνιο προστατεύει πιθανώς από την ανάπτυξη του καρκίνου προτάθηκαν αρκετοί μηχανισμοί. Σύμφωνα με έναν από αυτούς το σελήνιο βελτιώνει τις άμυνες του οργανισμού κατά των οξειδωτικών —δραστικών ουσιών που παράγονται από το σώμα και μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στο DNA και τις κυτταρικές μεμβράνες. Άλλη θεωρία υποστηρίζει ότι το σελήνιο βελτιώνει την ανοσοποιητική λειτουργία και έτσι αναχαιτίζει την ανάπτυξη των κυττάρων. Προς το παρόν η εισηγούμενη ημερήσια δόση σεληνίου είναι 70mg, ποσότητα πολύ λιγότερη από αυτήν που χορηγήθηκε στην προαναφερθείσα κλινική δοκιμή Κλάρκς. Πολύ μεγάλες ποσότητες σεληνίου μπορεί να γίνουν τοξικές αλλά ερευνητής στο πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ υποστηρίζει ότι η λήψη 80-90mg ή περισσότερων την ημέρα ίσως να έχουν επίδραση στα ποσοστά του καρκίνου του προστάτη. Άλλοι εισηγήθηκαν ότι η οχύρωση μέσω της τροφής θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξασφάλιση ικανοποιητικών επιπέδων σεληνίου, όμοιων με την προσθήκη ιωδίου στο αλάτι ή βιταμίνης D στο γάλα. Παρ’ ότι μερικοί επιστήμονες αμφισβήτησαν τα ευρήματα του Κλάρκ ως «πολύ καλά για να είναι αληθινά» η μελέτη παρακίνησε επιπρόσθετη έρευνα που θα επικεντρωθεί στην επιβεβαίωση των αποτελεσμάτων για συγκεκριμένες μορφές καρκίνου.

Χυμός λεμονιού κατά καρκίνου

Θαυματουργή η λεμονάδα και σε άλλες ασθένειες.

-Μιά μελέτη του Ινστιτούτου Επιστημών Υγείας της Βαλτιμόρης,  αναφέρεται στην αποτελεσματικότητα του χυμού των λεμονιών στην χημειοθεραπεία και στην καταστροφή των καρκινικών κυττάρων. Συγκεκριμένα, αναφέρεται ότι ο χυμός του λεμονιού είναι 10.000 φορές ισχυρότερος από τη Χημειοθεραπεία και καταστρέφει 11 είδη καρκινογόνων κύτταρων.

Το λεμόνι είναι ένα θαυματουργό προϊόν το οποίο καταστρέφει τα καρκινογόνα κύτταρα. Είναι 10.000 φορές ισχυρότερο από τη χημειοθεραπεία. Μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον και προσπαθούν να παράγουν μια συνθετική ουσία που να τους επιτρέπει να την χρησιμοποιήσουν σε φαρμακευτικά σκευάσματα.

Το σημαντικό σε αυτό το φυτό, οφείλεται στα ισχυρά αντικαρκινογόνα αποτελέσματά του και παρόλο που του αποδίδονται περισσότερες χημικές ιδιότητες, το σημαντικότερο όφελος είναι η δράση του πάνω στις κύστεις και τους όγκους. Το φυτό αποτελεί μια θεραπευτική αγωγή για τον καρκίνο, δοκιμασμένο σε καρκίνους όλων των μορφών. Το συμπέρασμα των μελετών ήταν πως καταστρέφει τα καρκινογόνα κύτταρα 12 τύπων καρκίνων, συμπεριλαμβανομένων του εντέρου, του στήθους, του προστάτη, των πνευμόνων και του παγκρέατος.

Τα χημικά συστατικά του δένδρου κατέδειξαν ότι δρουν στην επιβράδυνση της ανάπτυξης των καρκινογόνων κυττάρων κατά 10.000 φορές περισσότερο από το φαρμακευτικό προϊόν adriamycin, ένα χημειοθεραπευτικό φαρμακευτικό προϊόν, που χρησιμοποιείται ευρέως σε όλο τον κόσμο.



Το πλέον σημαντικό που έδειξε η έρευνα είναι ότι ο χυμός λεμονιού καταστρέφει μόνον τα καρκινογόνα κύτταρα χωρίς να επιδρά στα υγιή.

Υπάρχουν ορισμένοι γιατροι που το συνιστούν για όλες τις μορφές καρκίνου. Επιπλέον το θεωρούν σαν αντιμικροβιακό παράγοντα ευρέου φάσματος κατά των μολύνσεων των βακτηριδίων και όγκων, ικανό στην καταπολέμηση των εσωτερικών παρασίτων, ρυθμιστή της υψηλής αρτηριακής πίεσης. Επίσης είναι αντικαταθλιπτικό, καταπολεμά το άγχος και τις νευρικές διαταραχές.


η μελέτη συμπληρώνει τις ήδη υπάρχουσες. Σε μία από αυτές, γιατροί από το Ισραήλ, είχαν συστήσει στους καρκινοπαθείς ασθενείς τους να πίνουν φρέσκο χυμό λεμονιού τις ημέρες που έκαναν ακτινοβολίες και χημειοθεραπείες.

Οι ερευνητές από το πανεπιστήμιο Νεγκέβ, ανακάλυψαν ότι ο χυμός από το λεμόνι καταστρέφει τα καρκινικά κύτταρα in vitro (στο εργαστήριο), αφήνοντας τα υγιή ανέπαφα.

H ερευνητική ομάδα με τους Δρ Rivka Ofir και καθ. Yakov Weinstein του τμήματος Μικροβιολογίας και Ανοσολογίας στο BGU, έλεγξαν την επίδραση του χυμού του λεμονιού στα καρκινικά κύτταρα και στα φυσιολογικά κύτταρα σε τρυβλίο Πέτρι . Είδαν λοιπόν ότι ο χυμός του λεμονιού κατέστρεψε τα καρκινικά κύτταρα και άφησε αλώβητα τα φυσιολογικά. Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Planta Medica.

Γιατί συμβαίνει αυτό; Κανείς δεν ξέρει με βεβαιότητα. Όμως αυτή η επιτυχία στις έρευνες, τους οδήγησε στο συμπέρασμα ότι τα βότανα περιέχουν Citral, το οποίο μπορεί να καταναλωθεί ως προληπτικό μέτρο έναντι ορισμένων καρκινικών κυττάρων. Πολλοί γιατροί στο Ισραήλ, βασιζόμενοι στα ευρήματα του BGU τα οποία δημοσιεύτηκαν στον Τύπο, άρχισαν να πιστεύουν ότι, παρόλο που η έρευνα χρήζει περαιτέρω διερεύνησης, θα ήταν σκόπιμο για τους ασθενείς τους, οι οποίοι έψαχναν για οποιοδήποτε πιθανό μέσο για την καταπολέμηση της κατάστασή τους, να προσπαθήσουν να εκμεταλλευτούν τις αντικαρκινικές ιδιότητεςτου Citral.

Αλλες θεραπευτικές ιδιότητες και οφέλη του λεμονιού

Ο χυμός λεμονιού είναι γνωστό για τις διαιτητικές του ιδιότητες και αποτελεί ένα ισχυρό αποτοξινωτικό που αναζωογονεί την ίδια στιγμή το πεπτικό σύστημα. Διαλύει και απομακρύνει γράσο.

Για την αντιμετώπιση του εκζέματος, μείγμα από τον χυμό ενός ώριμου λεμονιού με παρθένο ελαιόλαδο και μετά κάνουμε επάλειψη στην πληγείσα επιφάνεια, πολλές φορές την ημέρα. Τα αποτελέσματα είναι άμεσα.

Έχει δοκιμαστεί επίσης, με καλά αποτελέσματα, σε ψωριασικές πλάκες περιορίζοντας την έκταση της βλάβης αλλά και τον κνησμό.

Μειώνει τη χοληστερίνη, καθαρίζει τα αιμοφόρα αγγεία και τονώνει το ενδοκρινικό σύστημα.

Είναι ένα φυσικό αντισηπτικό που παρεμποδίζει την ανάπτυξη των βακτηρίων.

Ένα ζεστό ρόφημα με χυμό λεμονιού και μέλι είναι μια πολύ αποτελεσματική θεραπεία κατά των κρυολογημάτων, γρίπης, πονόλαιμου και άσθματος.

Έχει χρησιμοποιηθεί επιτυχώς για τη θεραπεία πολλών ασθενειών όπως αναιμία, λευχαιμία αργή πρόληψη του καρκίνου, κετονουρία, πρωτεϊνουρία, πλευρίτιδα, αιμορραγίες, ραχίτιδα, καθώς και σε διάφορες λοιμώξεις, αφροδίσια, πεπτικό έλκος, εντερίτιδα, σκωληκοειδίτιδα, ίκτερος, γρίπη, διάφορες καρδιακές παθήσεις, βρογχίτιδες, άσθμα, βήχας, δερματικές παθήσεις, έρπης, ψωρίαση, έκζεμα, νευραλγίες, αιμορροΐδες, αϋπνία, νευρικότητα, ρευματικός πυρετός, αρθρίτιδα, πέτρες στη χολή, ηπατική ανεπάρκεια, πυρετός, κλπ.

Ο κατάλογος θα μπορούσε να συνεχιστεί επ 'αόριστον καταδεικνύοντας έτσι την πολλαπλή ωφέλιμη δράση του λεμονιού στην υγεία μας.

Θεραπευτικό όζον και οζονοθεραπεία

Ο Γεώργιος Φαζάκης, Ορθοπεδικός Χειρουργός - Βελονιστής - Οζονοθεραπευτής, εξηγεί στο Υγείαonline.gr, τι είναι ο όζον, τι είναι η οζονοθεραπεία και πως η μέθοδος αυτή, μπορεί να θεραπεύσει πάρα πολλές χρόνιες ασθένειες του οργανισμού μας. 

Η οζονοθεραπεία συνδυάζει όζον και οξυγόνο και χρησιμοποιείται ευρέως στην Ευρώπη πάνω από 50 χρόνια. Είναι ιδανική για την θεραπεία φλεγμονών ακόμα και μικροβιακών, ενισχύει τον οργανισμό των καρκινοπαθών, για θεραπεία φλεβικής ανεπάρκειας στο κυκλοφορικό, για θεραπεία τραυμάτων που δεν κλείνουν εύκολα όπως σε άτονα έλκη στα πόδια σεδιαβητικούς για ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος ιδίως σε αθλητές και ασθενείς με χρόνια νοσήματα. 

Το όζον, ένα στοιχείο που βρίσκεται σε αφθονία στη φύση, αποτελεί μια «επαναστατική θεραπεία» τόσο για το δέρμα, όσο και για την υγεία σας!

Οι θεραπείες οξυγόνου-όζοντος παρέχουν ζωογόνο οξυγόνο στον οργανισμό. Σ’ αυτές υπάγονται οι θεραπείες του όζοντος και η θεραπεία του υπεροξειδίου του υδρογόνου (στο συστατικό αυτό μετατρέπεται στον οργανισμό μας το όζον). Και οι δύο χρησιμοποιούνται στην εναλλακτική αγωγή διαφόρων παθήσεων. Το όζον (Ο3), η πιο χημικά ενεργός μορφή οξυγόνου, είναι ένα ισχυρό μικροβιοκτόνο που σκοτώνει ή εξουδετερώνει βακτηρίδια, μύκητες και ιούς. 

Επειδή το όζον καταστρέφει αποτελεσματικά τα μικρόβια και τις τοξικές βιομηχανικές ουσίες, πάνω από 3.000 πόλεις στην Ευρώπη χρησιμοποιούν όζον, ακόμα και για τον καθαρισμό του πόσιμου νερού τους. Ακόμα, ως μια ασφαλής και ατοξική λύση, προορίζεται και για θεραπευτικούς σκοπούς, αφού παράγει καθαρά μίγματα ιατρικού όζοντος - οξυγόνου σε ακριβείς δόσεις (Στο ιατρείο υπάρχει ειδική συσκευή από το Μιλάνο Ιταλίας πού παράγει μείγμα οξυγόνου-όζοντος σε συγκεκριμένη πυκνότητα και με κατάλληλη μέθοδο το εισάγομε στον οργανισμό που θέλομε να θεραπεύσουμε).

Τι είναι το όζον;

Το όζον είναι μια αλλοτροπική μορφή οξυγόνου, εξαιρετικά διαδεδομένη για τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζει στην οικολογική ισορροπία της γης. Καταφέρνει και απορροφά το μεγαλύτερο μέρος της επικίνδυνης για τον άνθρωπο υπεριώδους ακτινοβολίας που προέρχεται από τον ήλιο, εμποδίζοντάς τη να φτάσει στη γη.

Τι είναι το θεραπευτικό όζον;

Το όζον όμως, χρησιμοποιείται ευρέως από τις αρχές του αιώνα και για θεραπευτικούς σκοπούς. Στην ιατρική, χρησιμοποιείται σαν μίγμα οξυγόνου και όζοντος (Ο2/Ο3) και ονομάζεται ιατρικό όζον. Βασισμένο στην απολυμαντική του δράση, εγγυάται ασφάλεια χωρίς τοξικότητα ή φαρμακευτικές αλληλεπιδράσεις και δεν προκαλεί αλλεργικές αντιδράσεις, εφόσον βέβαια εφαρμοστεί σωστά.

Σε σωστές δόσεις (1-40mg/mlΟ2), το όζον δεν έχει παρενέργειες, γιατί εμφανίζονται μηχανισμοί αντιοξειδωτικής προστασίας. Ακόμα, μετά τη χορήγηση του ενεργοποιούνται κάποια ένζυμα προορισμένα στην αδρανοποίηση των ελεύθερων ριζών, με άμεση συνέπεια τη βελτίωση των μηχανισμών αποκατάστασης των ίδιων των κυττάρων που εξουδετερώνουν τη δημιουργία των πιθανών αντιδραστικών μορίων. Βασικός όρος, λοιπόν, της οζονοθεραπείας, είναι ότι η χορηγούμενη δόση δεν πρέπει να υπερβαίνει την ικανότητα που τα αντιοξειδωτικά ένζυμα και η γλαυθαδιόνη έχουν να εμποδίζουν τη συσσώρευση του ανιόντος Ο2 και του υπεροξειδίου του υδρογόνου.

Ενέσεις αερίου μείγματος οξυγόνου και όζοντος 

•    Ενδομυϊκές και υποδόριες εγχύσεις αερίου μείγματος Ο2/Ο3 χρησιμοποιούνται ευρέως σε παθήσεις ορθοπεδικές με ισχυρή αναλγητική, αντιφλεγμονώδη και θεραπευτική δράση.  Θεαματικά αποτελέσματα έχουν περιγραφεί στην αντιμετώπιση παθήσεων της σπονδυλικής στήλης με κλινικές εκδηλώσεις ριζιτιδικής πίεσης  (αυχεναλγία, ραχιαλγία, οσφυοισχιαλγία, κλπ) με την μέθοδο Discosan  που περιέγραψε ο ορθοπεδικός Dr. Cesare Verga (Bergamo 1984). Πρόσφατη εργασία 5 ερευνητικών κέντρων στην Ιταλία που έγινε από το 1994 – 2003 σε 1638 ασθενείς με παθήσεις οσφυισχιαλγίας που αντιμετωπίστηκαν με την μέθοδο Discosan κατέγραψε επιτυχία 88,82% . Παράλληλα με ενδομυϊκές και υποδόριες εγχύσεις  αντιμετωπίζονται πολύ καλά με όζον διάφορες επώδυνες μυοσκελετικές παθήσεις (τενοντίτιδες, μυαλγίες, αυχενικά σύνδρομα, κλπ) . Η κυτταρίτιδα θεραπεύεται με υποδόριες εγχύσεις όζοντος.

•    Ενδαρθρικές και περιαρθρικές εγχύσεις αερίου μείγματος Ο2/Ο3 (E. Riva Sanseverino University of  Bologna Italy) εφαρμόζονται στην εκφυλιστική, στην μετατραυματική και στην ρευματοειδή αρθρίτιδα αξιοποιώντας πλήρως την αντιφλεγμονώδη και ανοσοποιητική δράση του όζοντος παράλληλα με τη δυνατότητά του να ενεργοποιεί το μεταβολισμό του αρθρικού χόνδρου. 

Μικρή και μεγάλη αυτομετάγγιση: Ειδικές μέθοδοι για θεραπεία πολλών παθήσεων όπως είναι ο έρπητας ζωστήρας, αγγειακές ανεπάρκειες στα άκρα, άτονα έλκη, κατακλίσεις που δεν κλείνουν με συμβατικές μεθόδους. 

1.   Μεγάλη αυτομετάγγιση. Η συγκεκριμένη μέθοδος (Prof. Beck University of Giessen Germany) χρησιμοποιείται στην γηριατρική, στην ρευματολογία, σε αγγειακές παθήσεις, σε ιώσεις κλπ,τονώνοντας τις αντιστάσεις του αμυντικού μηχανισμού

. 

Με την απόλυτα ακίνδυνη αυτή μέθοδο, συλλέγεται μικρή ποσότητα αίματος από φλέβα μέσα σε αποστειρωμένη φιάλη όπου μετά αναμιγνύεται με ποσότητα Ο2/Ο3 που άμεσα αντιδρά με τα ερυθρά και τα λευκά αιμοσφαίρια. Το αναζωογονημένο αίμα στην συνέχεια από το ίδιο σημείο λήψης αυτομεταγγίζεται στον ασθενή. Χρησιμοποιείται για σκλήρυνση κατά πλάκας, ρευματοειδή αρθρίτιδα, άτονα έλκη ποδιού, κατακλίσεις, έρπητα ζωστήρα, ηπατίτιδες, παρασιτικές ασθένειες του εντέρου, αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια, εμβοές αυτιών και απώλεια ακοής, οσφυαλγίες και αυχενικό σύνδρομο, σύνδρομο χρόνιας κόπωσης και ρευματική  πολυμυαλγία, σε ασθενείς με νεφρική ανεπάρκεια και σε αυτούς που κάνουν αιμοκάθαρση, για ενίσχυση του οργανισμού πριν από επεμβάσεις και μεταμόσχευση οργάνων και  πριν και μετά από χημειοθεραπεία, στην οδοντιατρική σε ουλίτιδες και κακοσμία του στόματος, στην αισθητική ιατρική σε ρυτίδες.

2.  Μικρή αυτομετάγγιση, με ανάλογες ενδείξεις, συλλέγεται μικρή ποσότητα αίματος περίπου 5 κ. εκ. σε σύριγγα όπου αναμιγνύεται με ποσότητα Ο2/Ο3 και στην συνέχεια χορηγείται ενδομυϊκά στον ασθενή. Χρησιμοποιείται σε εξασθενημένους οργανισμούς ή σε αθλητές ή σε αλλεργίες για ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος.

Υποκλυσμός εντέρου με όζον:

Για καθαρισμό του εντέρου από τις τοξίνες, για πολύποδες και ραγάδες του δακτυλίου, για αιμορροΐδες, για αδυνάτισμα, για χρόνιες νόσους όπως είναι η ρευματοειδής αρθρίτιδα και η σκλήρυνση κατά πλάκας (ενίσχυση ανοσοποιητικού συστήματος) η για κολίτιδα και συρίγγια η αιμορροΐδες. Με  ειδική σύριγγα 60 ml εγχέομε στον πρωκτό μείγμα Οξυγόνου -όζοντος ,σε συγκεκριμένη πυκνότητα ανάλογα με το πρωτόκολλο που χρησιμοποιούμε ,ο ασθενής το κρατάει 5-10 λεπτά(όσο μπορεί) και στην συνέχεια το αποβάλλει στην τουαλέτα. Αυτό γίνεται 1-2 φορές την εβδομάδα για 5-6 φορές. Σε σοβαρές περιπτώσεις γίνεται και κάθε μέρα έγχυση 200-300 ml με πυκνότητα 5-40 mcg. Καλό θα είναι να έχει γίνει πριν κανονικός καθαρισμός του εντέρου με κλύσμα για να δράσει καλύτερα το όζον. 

Ρευματολογία

Η σημαντικότατη δράση του όζοντος στο ανοσοποιητικό καθορίζει και την αποτελεσματικότητα της οζονοθεραπείας στην ρευματολογία.  Η θεραπευτική μεθοδολογία περιλαμβάνει την μεγάλη αυτομεττάγγιση, την μικρή αυτομετάγγιση και τον υποκλυσμό του εντέρου.

Ορθοπαιδική

Τα  περισσότερα μυοσκελετικά προβλήματα μπορούν να αντιμετωπισθούν με το όζον λόγω της ισχυρής αντιφλεγμονώδους   δράσης του.

Χρόνιες παθήσεις εκφύλισης της σπονδυλικής στήλης που εκδηλώνονται με συμπτώματα  αυχεναλγίας, ραχιαλγίας, οσφυαλγίας ή οσφυοισχιαλγίας όπως είναι οι εκφυλιστικές σπονδυλαρθροπάθειες αυχένα, πλάτης και οσφύος αντιμετωπίζονται αποτελεσματικά με επαναλαμβανόμενες 2 - 3 φορές ανά εβδομάδα ενδομυϊκές η υποδόριες εγχύσεις μείγματος οξυγόνου - όζοντος σε συγκεκριμένες συγκεντρώσεις ανάλογα με το πρωτόκολλο που χρησιμοποιούμε μετά από έγχυση τοπικού αναισθητικού.

Σε τραυματικές βλάβες του μεσοσπονδύλιου δίσκου όπου οι κλινικές εκδηλώσεις αυχεναλγίας, ραχιαλγίας, οσφυαλγίας και οσφυοισχιαλγίας οφείλονται σε ριζίτικα πιεστικά φαινόμενα από κήλες δίσκου, προβολές δηλαδή του ζελέ του δίσκου που δημιουργούν συνθήκες «ασφυξίας» στις εξερχόμενες από την σπονδυλική στήλη νευρικές ρίζες η θεραπευτική επιτυχία προσεγγίζει το 90% και με αποτελέσματα πολύ ανώτερα της χειρουργικής αντιμετώπισης μια και δεν συνοδεύεται από τις πολύ γνωστές και συχνές μετεγχειρητικές επιπλοκές.

Εκφυλιστικές αρθρίτιδες ιδιαίτερα των μεγάλων αρθρώσεων μπορούν να παρουσιάσουν σημαντική ύφεση προβλημάτων με ενδαρθρικές και περιαρθρικές εγχύσεις μειγμάτων οξυγόνου - όζοντος.

Οι εφαρμογές αυτές μαζί με τις ενδαρθρικές εγχύσεις συμπληρώματος ζελέ (ενέσεις Hyalart, Synvisc κλπ) αποτελούν σημαντικές συντηρητικές μεθόδους θεραπείας όταν η τυχόν χειρουργική θεραπεία είναι πρόωρη ή αδύνατη λόγω άλλων αντενδείξεων(προβλήματα στην καρδιά)

Επίσης καθημερινές επίμονες επώδυνες ενοχλητικές καταστάσεις από τενοντίτιδες και άλλα μυοσκελετικά επώδυνα σύνδρομα αποτελούν ένα μεγάλο και ευρύ πεδίο εφαρμογών της οζονοθεραπείας. 

Χειρουργική

Η τοπική χρήση θεραπευτικού μείγματος οξυγόνου και όζοντος στην αντιμετώπιση παθήσεων του κυκλοφορικού συστήματος, δερματικών μολυσμένων πληγών, άτονων ελκών, κλπ εμφανίζει θεαματικά αποτελέσματα σαν μικροβιοκτόνος και αναπλαστικός παράγοντας αλλά και λόγω της ευνοϊκής του δράσης στην κυκλοφορία του αίματος. Πρόσφατη εργασία που παρουσίασε ο prof. N. Calderon από το τμήμα Πλαστικής Χειρουργικής Bnai-Zion University Medical Center Haifa Israel κατέδειξε άκρως εντυπωσιακά αποτελέσματα σχετικά με την επούλωση μολυσμένων πληγών και άτονων ελκών.

Τοπική εξωτερική εφαρμογή

Με συνθήκες υποπίεσης (κατά H. Werkmeister 1995)  μείγμα Ο2/Ο3 διοχετεύεται μέσα σε ειδικές πλαστικές σακούλες απ’ όπου έχει προηγούμενα με την βοήθεια συσκευής έχει αφαιρεθεί ο αέρας, για τοπική θεραπεία μιας πάσχουσας περιοχής. 

Αισθητική και Δερματολογία

Παθολογία

Στην Παθολογία η οζονοθεραπεία εφαρμόζεται για τις χρόνιες λοιμώξεις του ουροποιητικού και του πεπτικού συστήματος, τις κολίτιδες, τις γαστρίτιδες την υπερουριχαιμία, τις χρόνιες δυσκοιλιότητες, την χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, την καχεξία, την βελτίωση του μεταβολισμού στο επίπεδο του κυττάρου, τις ηπατίτιδες, το βρογχικό άσθμα, την χρόνια εμφυσηματική βρογχίτιδα, την χρόνια στεφανιαία νόσο, την νεοπλασματική νόσο, την υπερχοληστεριναιμία, την διαβητική αγγειοπάθεια.

Γηριατρική

Στην Γηριατρική (ιατρική υπερηλίκων) η εφαρμογές της οζονοθεραπείας ιδιαίτερα η μέθοδος της μεγάλης αυτομετάγγισης βοηθά θεαματικά στην τόνωση του οργανισμού, ενώ κάτι ανάλογο συμβαίνει σε καταβεβλημένους ασθενείς που πάσχουν από διάφορες μορφές καρκίνου.

Η οζονοθεραπεία θεωρείται απόλυτα ασφαλής! Δεν υπάρχει τοξική δόση - υπέρβαση της δοσολογίας, η μόνη παρενέργεια που ίσως νιώσει ο ασθενής είναι μια … ζαλάδα.

Αυτή η μέθοδος είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική στη αντιμετώπιση δερματικών ελλειμμάτων, ανοικτών πληγών, μετεγχειρητικών τραυμάτων, μολύνσεων κλπ. 

Συμπληρωματική θεραπεία στην συνέχεια γίνεται με τοπική χρήση οζονοποιημένου νερού αρχικά και οζονοποιημένου ελαιόλαδου μετά.

Ο ΕΟΦ βάζει τέλος στὴν ὀζονοθεραπεία γιὰ τοὺς γνωστοὺς ἄγνωστους λόγους, παρ`όλ`αυτα τὸ μόνο ποὺ πρέπει νὰ κάνει ὁ ἀσθενὴς ταυτόχρονα μὲ τὴν ὀζονοθεραπεία εἶναι νὰ πίνει λεμόνι ἢ πορτοκαλάδα γιὰ νὰ περιορίσει τὴν ὀξείδωση τοῦ ὀργανισμοῦ του.

Τὸ ὄζον ἰσχυροποιεῖ τὸ ἀνοσοποιητικό,σκοτώνει μικρόβια καὶ ἀπὸ ὅπου περάσει κατὰ τὴν πόση, ἀπολυμαίνει (στοματικὴ κοιλότητα,οἰσοφάγο,ἀμυγδαλές,στομάχι,συκώτι,σπλήνα,λεπτό-παχὺ ἔντερο,οὐροδόχο κύστη,προστάτη,[γιὰ τὶς γυναῖκες ὅλα τὰ ὄργανα τῶν γεννητικῶν κατὰ τὴν οὔρηση]).

Ὅλα παίζουν τὸ ρόλο τους ὥστε νὰ ἔρθει ὁ ὀργανισμὸς στὰ ἴσια του καὶ νὰ μπορέσει νὰ ἀνταπεξέλθει τοῦ σὸκ ποὺ ὑπόκειται ἀπὸ τὰ καρκινικὰ κύτταρα.

Ἕνα φίλτρο νεροῦ ποὺ συγκρατεῖ χλώριο μὰ κυρίως τὸ φθόριο (ἔστω καὶ αὐτὴ τὴ μικροποσότητα ποὺ βάζουν στὴν Ἀττική) εἶναι ἄκρως ἀπαραίτητο.

Ἐπειδὴ ὡς γνωστὸν ψεκάζουν ἀλουμίνιο,βάριο,στρόντιο κ.ἃ βαρέα μέταλλα ποὺ ὁ ὀργανισμὸς δὲν εἶναι σὲ θέση νὰ διαχειριστεῖ,ὁ ζεόλιθος ἀποτοξινώνει ἀπὸ αὐτὰ τὰ βαρέα μέταλλα.Ἡ σπιρουλίνα καὶ τὸ ἰπποφαὲς ὡς βιταμίνες αὔξησης τοῦ ἀνοσοποιητικοῦ καὶ ἤπια ἄθληση τοῦ τύπου γοργὸ περπάτημα μὲ σταθερὸ ρυθμό, ἐπίσης μπόλικη βιταμίνη C,βοηθοῦν σημαντικά.

Τὸ τρέξιμο μόνο κακὸ στὴν καρδιὰ κάνει ἐνῶ αὐξάνει τὸ ρυθμὸ ἀνάπτυξης τῆς ὅποιας ἀρρώστιας σὲ πρώιμη φάση.

Τὸ τρέξιμο γιὰ νὰ ὠφελήσει πρέπει νὰ εἶναι ἕτοιμος ὁ ὀργανισμός.  

Ἴσως τὸν σημαντικότερο ρόλο ὅλων (γιὰ ὅλες τὶς μορφὲς καρκίνου καὶ ἀσθενειῶν) παίζει ὁ ψυχολογικὸς παράγοντας.

Καρκίνο παρουσιάζουν συνήθως αὐτοὶ ποὺ ἔχουν κρατήσει κάποιο χρόνιο πρόβλημα μέσα τοὺς (οἰκογενειακὸ κυρίως,μὲ καλοὺς καὶ στενοὺς φίλους,χρόνια μὰ καθημερινὴ στεναχώρια στὴν ἐργασία κ.ἅ)καὶ τοὺς τρώει σὰν σαράκι. Ἐνδεχομένως τὸ ἔχουν παραμελήσει ἢ ξεχάσει ἀλλὰ ὑπάρχει καὶ τοὺς τρώει.

Πρέπει νὰ βρεθεῖ καὶ νὰ λυθεῖ (συγχώρεση,ἐκτόνωση θυμοῦ μὲ ὅποιο τρόπο ἢ συζήτηση τοῦ προβλήματος ἀκόμα καὶ μ`ένα σκύλο) γιὰ νὰ σταματήσει ἡ αὔξηση,ἐκφύλιση καὶ μετάσταση του καρκίνου.

Οἱ ὑπόλοιπες ἀσθένειες τοῦ τύπου ἐγκεφαλικά,καρδιακὲς προσβολές,κολίτιδα,ἡμικρανίες,ἀντανακλαστικοὶ νευρόπονοι κλπ,προέρχονται συνήθως ἀπὸ καθημερινά προβληματα καὶ πολὺ ἔντονες καταστάσεις στρές.

Τὰ χρόνια ἄλυτα προβλήματα νὰ ἀναζητᾶς γιὰ τὴν ἐκδήλωση καρκίνου.

Καρκίνος, όξινες και αλκαλικές τροφές 

Το ανθρώπινο σώμα έχει την ικανότητα να ρυθμίζει το ph του σώματος. Τα κύτταρα μπορούν να λειτουργήσουν κανονικά μέσα σε σχετικά στενά όρια του ρΗ. 

Το σώμα ρυθμίζει το ρΗ του συνεχώς,με φυσιολογικές διαδικασίες, όπως με τους νεφρούς και την πνευμονική λειτουργία. 

Ωστόσο, τα τρόφιμα που τρώτε μπορεί να διαδραματίσουν ρόλο στην αύξηση ή μείωση του pH του σώματος και ορισμένες τροφές μπορεί να είναι πιο αλκαλοποιητικές από άλλες. Ένα όξινο σώμα προδιαθέτει σε καρκίνο και γήρανση. Τα αλκαλικά τρόφιμα βοηθούν στην μεταβολή του pH του σώματος και στην καλή οξυγόνωση, κρατώντας το σώμα υγιές και επίσης βοηθά στην πρόληψη του καρκίνου, μεταξύ πολλών άλλων ασθενειών. 

Το ρΗ είναι ένα μέτρο της συγκέντρωσης ιόντων υδρογόνου, ένα μέτρο της οξύτητας ή της αλκαλικότητας ενός διαλύματος. 

Όταν ένα διάλυμα είναι αλκαλικό, ή έχει αλκαλικότητα, αυτό σημαίνει ότι έχει την ικανότητα να εξουδετερώνει τα οξέα. Η αλκαλικότητα εκφράζεται ως αριθμός ρΗ, σε μια κλίμακα από 0 έως 14. Ένα pH 7 είναι ουδέτερο. Ούτε όξινο, ούτε αλκαλικό. Μια μέτρηση ενός επιπέδου ρΗ μεταξύ 7 και 14 δείχνει ότι το διάλυμα είναι αλκαλικό και ονομάζεται βάση. Οι τροφές ουσιαστικά πρέπει να περιέχουν νερό, έτσι ώστε να έχουν ένα ρΗ που να μπορεί να μετρηθεί. Επειδή το ανθρώπινο σώμα αποτελείται από νερό, έχει επίσης ένα ρΗ, το οποίο είναι συνήθως μετριέται μέσω του άιματος. 

Το PH του αίματος έχει ένα πολύ στενό εύρος από 7,35 έως 7,45 περίπου. Εάν το pH του σώματος αποκλίνει από αυτές τις τιμές, παρουσιάζονται συμπτώματα μιας ασθένειας. Εάν το pH στο αίμα πέσει κάτω από 6,8 ή ανέβει πάνω από 7,8, τα κύτταρά μας θα σταματήσουν να λειτουργούν και θάνατος θα ακολουθήσει σύντομα. 

Ένα όξινο ρΗ μπορεί να προκύψει από συναισθηματικό στρες, υπερφόρτωση τοξινών, ανοσολογικές αντιδράσεις ή με οποιαδήποτε διαδικασία που στερεί τα κύτταρα από οξυγόνο και άλλα θρεπτικά συστατικά. Προφανώς, η κατανάλωση μιας διατροφής που είναι πολύ όξινη μπορεί να αλλάξει τα επίπεδα pH σε ένα βαθμό. Το σώμα θα προσπαθήσει να αντισταθμίσει το όξινο pH επίπεδο με τη χρήση αλκαλικών μετάλλων που έχουν αποθηκευτεί. Εάν η δίαιτα δεν περιέχει αρκετά μέταλλα μια συγκέντρωση οξέων στα κύτταρα θα μεταφερθούν και θα στερηθούν οξυγόνο. 

Αυτό μπορεί να μειώσει την ικανότητα του σώματος να απορροφήσει πρόσθετα μέταλλα και άλλα θρεπτικά συστατικά, μειώνεται η παραγωγή ενέργειας στα κύτταρα, μειώνεται η ικανότητα για επιδιόρθωση των κατεστραμμένων κυττάρων, μειώνεται η ικανότητα του οργανισμού να αποτοξινώσει τα βαρέα μέταλλα, τα καρκινικά κύτταρα αναπτύσσονται και πολλαπλασιάζονται και ο οργανισμός είναι πιο επιρρεπής στην κόπωση και την ασθένεια. 

Η σύγχρονη διατροφή έχει υψηλή περιεκτικότητα σε όξινα προϊόντα όπως το κρέας, τα τυριά, τα δημητριακά και το αλκοόλ και πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκαλικά τρόφιμα, όπως πράσινα λαχανικά, φρέσκα φρούτα, μπαχαρικά και προβιοτικά (γιαούρτι). Επιπλέον, έχουμε γίνει μια κοινωνία που κυριολεκτικά καταναλώνει φρουκτόζη, ραφιναρισμένα άλευρα, καφέ, τσιγάρα, φάρμακα και τεχνητά γλυκάντικά, τα περισσότερα από τα οποία είναι εξαιρετικά όξινα για το ανθρώπινο σώμα. Ένας από τους ευκολότερους και γρηγορότερους τρόπους για να βοηθήσει τη διόρθωση ενός υπερόξινου επίπέδου pH είναι με τον έλεγχο διατροφής και με υγιεινές επιλογές στον τρόπο ζωής. 

Για να διατηρηθεί η υγεία,η διατροφή πρέπει να αποτελείται από 60% αλκαλικές τροφές και 40% όξινες τροφές. Για να αποκατασταθεί η υγεία, η διατροφή πρέπει να αποτελείται από 80% αλκαλικές τροφές και 20% όξινες τροφές. 

Αλκαλικές τροφές 

Μερικά φρούτα είναι πολύ αλκαλικά (μήλα, βερίκοκα, αβοκάντο, μπανάνες, βατόμουρα, πεπόνι, φρέσκια καρύδα, κεράσια, σύκα, αχλάδια, πορτοκάλια, ανανάς, ροδάκινα, σταφίδες, σταφύλια, γκρέιπφρουτ, πεπόνι, λεμόνια και γλυκολέμονα, τα νεκταρίνια, τα σμέουρα, ντομάτα, μανταρίνια, τα περισσότερα τροπικά φρούτα, καρπούζι, φράουλες). 

Λαχανικά με υψηλή αλκαλικότητα (τα περισσότερα πράσινα λαχανικά, όπως τα σπαράγγια,τα ραδίκια, χόρτο σιτάρι, τα φύκια, τα λαχανικά, το κάρδαμο, το μπρόκολο, το σπανάκι, σέλινο, φρέσκα φασολάκια, γλυκοπατάτα, κολοκύθα, αρακάς, πιπεριές, κρεμμύδι, μαρούλι, μνιτάρια, λαχανάκια Βρυξελλών, φασολάκια, μελιτζάνα, το σκόρδο, αγγούρια, λάχανο, καρότο, μάραθος, τα παντζάρια, τα κάστανα, τα αμύγδαλα, καυτερή πιπεριά, το τζίντζερ και η κανέλα. 

Πρόσθετες αλκαλικές τροφές 

γλυκαντικές ουσίες που προκαλούν αλκαλοποίηση περιλαμβάνουν το σιρόπι ρυζιού, το σιρόπι σφενδάμου, η stevia, τα αμύγδαλα, τα κάστανα και το tofu. Αλκαλοποιητικά ποτά είναι το καθαρό ή εμφιαλωμένο νερό, το γάλα αμυγδάλου, ο ζωμός λαχανικών, το μη ζαχαρούχο γάλα σόγιας, ο φρέσκος χυμός λαχανικών, το νερό με λεμόνι και το τσάι από βότανα. Τα λεμόνια είναι φυσικά όξινα, αλλά γίνονται αλκαλικά μετά την πέψη. Το αντίθετο ισχύει για κρέατα, ενώ είναι αλκαλικά πριν από την πέψη, γίνονται όξινα αργότερα. 

Όξινα Είδη Τροφίμων 

Αποφύγετε ή καταναλώνετε με μέτρο 

Καλαμπόκι, κονσερβοποιημένα φρούτα, κριθάρι, ρύζι, όλα σχεδόν όλα τα δημητριακά, όπως το σιτάρι και όλα τα αλεύρια (ψωμί, ζυμαρικά, μακαρόνια, κλπ), σίκαλη, βρώμη, τα περισσότερα φασόλια και όσπρια, σκληρό και επεξεργασμένα τυριά, φιστίκια, σχεδόν όλα τις ζωικές πρωτεϊνες και τα  ψάρια και φυσικά, το αλκοόλ, τα σάκχαρα, φάρμακα και τα προϊόντα καπνού. 

Ο καφές είναι ένα όξινο ρόφημα (που έχει ένα ρΗ περίπου 4), αλλά με μέτρο, έχει βρεθεί, ότι μπορεί να βοηθήσει στην πρόληψη ορισμένων καρκίνων και ασθενειών, λόγω αποτοξινωτικής δράσης στο αίμα. 

Οι κύριες πηγές συσσώρευσης οξέος στον οργανισμό είναι: 

1. Ο μεταβολισμός και/ή η ατελής διάσπαση (οξείδωση) των τροφίμων ή τα μεταβολικά «απόβλητα» που παράγονται, ως παραπροϊόν της κυτταρικής δραστηριότητας. Κατά την κανονική κυτταρική αναπνοή και την παραγωγή ενέργειας, τα οξέα παράγονται ως «απόβλητα» προϊόντα. Αυτά αφαιρούνται από τα ρυθμιστικά συστήματα του σώματος και τα συστήματα αποτοξίνωσηςμέσω των νεφρών, των πνευμόνων, του ήπατος και του αίματος. 

2. Κατανάλωση του οξέος με τη τροφή, τον αέρα και το νερό. Εκπομπές αζώτου από τα αυτοκίνητα και τις βιομηχανικές εγκαταστάσεις, χρωστικές ουσίες τροφίμων, σπρέι, κεριά, συντηρητικά, πρόσθετα, τεχνητά γλυκαντικά, λιπάσματα, ρύποι στο νερό, όπως χλώριο και φθόριο στο νερό της βρύσης, είναι μόνο μερικά από τα όξινα χημικά που καταναλώνονται καθημερινά. 

Οι επιδράσεις στο όξινο περιβάλλον 

Η συσσώρευση οξέος μπορεί να οδηγήσει σε οξέωση, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει το ήπαρ, τους νεφρούς, την καρδιά, τη ρύθμιση της ινσουλίνης και της υγείας των κυττάρων. Αυτά τα προβλήματα μπορεί γρήγορα να οδηγήσουν σε  εγκεφαλικό επεισόδιο, καρδιακή προσβολή, ανεύρυσμα, καρδιαγγειακά προβλήματα, οστεοπόρωση,παχυσαρκία και υψηλή πίεση του αίματος. 

Είναι πολύ πιθανό ότι το όξινο pH, από μια μη ισορροπημένη διατροφή, προκαλεί μια κατάσταση που διεγείρει την γενετικά προκαθορισμένη αντίδραση στην πείνα. Όταν συμβαίνει αυτό, στο σώμα αρχίζει να συσσωρεύεται λίπος. Για να μη συμβαίνει αυτό, πολλοί διατροφολόγοι και αθλητές συνιστούν να τρώτε πολλά μικρά, υγιεινά γεύματα όλη την ημέρα για αύξηση του μεταβολισμού. 

pH και καρκίνος 

Δύο από τους κύριους παράγοντες που οδηγούν σε καρκίνο είναι ένα όξινο ρΗ και η έλλειψη οξυγόνου. Η έρευνα έχει δείξει ότι οι ασθενείς με καρκίνο τελικού σταδίου έχουν οξύτητα 1000 φορές μεγαλύτερη από τα κανονικά υγιή άτομα. Χωρίς οξυγόνο και γλυκόζη παράγεται  γαλακτικό οξύ. Αυτό προκαλεί το ρΗ του κυττάρου να μειωθεί σετο 7,0. Σε πιο προχωρημένες περιπτώσεις καρκίνου, το επίπεδο του ρΗ πέφτει περαιτέρω σε 6,5. 

Είναι δυνατόν να ελαχιστοποιηθεί η πιθανότητα του καρκίνου; Υπάρχουν συμπληρώματα διατροφής που βοηθούν, ώστε το όξινο περιβάλλον στο μεσοκυττάριο διάστημα, να μετατραπεί σε ουδέτερο, ενώ παράλληλα βοηθάει στην παροχή οξυγόνου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τα κύτταρα να τρέφονται και να μεταβολίζουν ευκολότερα και έτσι όλα τα όργανα στο σώμα μας να εργάζονται καλύτερα. Στο θέμα δε της παχυσαρκίας εκτός του ότι σταματά η δημιουργία λιποκυττάρων επιταχύνεται ο μεταβολισμός και έτσι η απώλεια βάρους. 

Υπάρχουν και PHμετρικά χαρτιά με τα οποία μετρείται κάθε πρωί το PH στα ούρα. 

Πίνακας αλκαλικότητας (+) ή οξύτητας (-) της τροφής. 

Όσο μεγαλύτερος είναι ο αριθμός, τόσο το καλύτερο... 

Υγιεινές αλκαλικές τροφές 

- Τρώτε πολλά από αυτά! 

Λαχανικά 

Alfalfa Grass 29,3 

Σπαράγγια 1.3 

Barley Grass 28,1 

Λαχανάκια Βρυξελλών 0.5 

Μαρούλι και Λάχανο, φρέσκα 14.1 

Κουνουπίδι 3.1 

Πιπέρι Καγιέν 18,8 

Σέλινο 13,3 

Σχοινόπρασο 8.3 

Comfrey 1.5 

Αγγούρια, τα νωπά 31,5 

Πικραλίδα 22,7 

Grass Dog 22,6 

Αντίδια, φρέσκα 14.5 

Γαλλικά φασολάκια 11,2 

Σκόρδο 13,2 

Πράσινα λαχανικά 

Kamut Grass 27,6 

Λυκοτρίβολο 4.8 

Πράσα (Βολβοί) 7.2 

Μαρούλι 2.2 

Κρεμμύδι 3.0 

Μπιζέλια, Φρέσκα 5.1 

Μπιζέλια, ώριμα 0.5 

Κόκκινο Λάχανο 6.3 

Ραβέντι Μίσχοι 6.3 

Savoy Cabbage 4,5 

Shave Grass 21,7 

Sorrel 11,5 

Οι νεαροί βλαστοί σόγιας 29,5 

Σπανάκι (πλην Μαρτίου), 13,1 

Σπανάκι, Μάρτιος, 8.0 

Chia σπόροι με φύτρa 28,5 

Σπόροi με φύτρο Ραπανάκι 28,4 

Straw Grass 21,4 

νεροκάρδαμο 7.7 

Σιτάρι Grass 33,8 

Λάχανο 3.3 

Κολοκυθάκια 5.7 

Λαχανικά ρίζες 

Τεύτλα 11,3 

Καρότα 9.5 

Χρένα 6.8 

Γογγυλοκράμβες 5,1 

Πατάτες 2,0 

Κόκκινα ραπανάκια 16.7 

Μέγα γογγύλιον 3.1 

Μαύρο ραπανάκι 39,4 

Γογγύλι 8.0 

Λευκό Ραπανάκι (άνοιξη) 3.1 

Φρούτα 

Αβοκάντο (πρωτεΐνη) 15,6 

Φρέσκο Λεμόνι 9.9 

Limes 8.2 

Ντομάτα 13,6 

Μη Αποθηκευμένα βιολογικά όσπρια και δημητριακά 

Φαγόπυρο Πλιγούρι 0.5 

Κόκκους σόγιας (βρασμένα φασόλια σόγιας Ground) 12,8 

Φακές 0.6 

Φασόλια Λίμα 12,0 

Αλεύρι σόγιας 2,5 

Λεκιθίνη σόγιας (Pure) 38,0 

Ξηροί καρποί σόγιας 26,5 

Σόγια, φρέσκια 12.0 

Όλυρα 0.5 

Tofu 3.2 

Λευκό Φασόλια 12,1 

Ξηροί καρποί 

Αμύγδαλα 3.6 

Βραζιλία Nuts 0.5 

Σπόροι 

Σπόροι κύμινου 2.3 

Σπόροι κύμινου 1.1 

Σπόροι μάραθου 1.3 

Σπόρους λιναριού 1.3 

Σπόροι κολοκύθας 5.6 

Σουσάμι 0.5 

Ηλιόσποροι 5.4 

Σιτάρι Πυρήνας 11.4

Λίπη  (Φρέσκα, ψυχρής έκθλιψης έλαια) 

Borage Oil 3.2 

Evening Primrose Oil 4.1 

Λινέλαιο 3.5 

Λιπίδια ψαριών 4.7 

Ελαιόλαδο 1.0 

Τροφές που πρέπει να τρώτε σε μικρές ποσότητες. 

Φρούτα 

Βερίκοκο -9,5 

Μπανάνα, ώριμη -10,1 

Μπανάνα, Άγουρη +4.8 

Μαύρη Σταφίδα -6,1 

Blueberry -5,3 

Cantaloupe -2,5 

Κεράσι, Βύσσινο 3.5 

Κεράσι, γλυκό -3,6 

Καρύδα, Φρέσκια 0.5 

Cranberry -7,0 

Σταφίδα -8,2 

Date -4,7 

Fig Juice Powder -2,4 

Φραγκοστάφυλα, ώριμα -7,7 

Σταφύλια, ώριμα -7,6 

Γκρέιπφρουτ -1,7 

Ιταλικά Plum -4,9 

Χυμός μανταρινιού -11,5 

Mango -8,7 

Πορτοκάλια -9,2 

Παπάγια -9,4 

Ροδάκινο -9,7 

Αχλάδι -9,9 

Ανανάς -12,6 

Rasberry -5,1 

Κόκκινη σταφίδα -2,4 

Rose Hips -15,5 

Φράουλα -5,4 

Μανταρίνι -8,5 

Καρπούζι -1,0 

Κίτρινο Plum -4,9 

Μη αποθηκευμένα σιτηρά 

Καφέ ρύζι -12,5 

Σιτάρι -10,1 

Ξηροί καρποί 

Φουντούκια -2,0 

macadamia Nuts -3,2 

Καρύδια-8,0 

Ψάρια 

Ψάρια του γλυκού νερού -11,8 

Λίπη 

Γάλα Καρύδας -1,5 

Ηλιέλαιο -6,7 

Ανθυγιεινά όξινα τρόφιμα 

- Προσπαθήστε να τις αποφύγετε! 

Κρέας, πουλερικά και ψάρια 

Μοσχάρι -34,5 

Κοτόπουλο -18,0 

Αυγά -22 

Συκώτι -3,0 

Ψάρια ωκεανού -20,0 

Εντόσθια -3,0 

Στρείδια -5,0 

Χοιρινό -38,0 

Μοσχάρι -35,0 

Γάλα και γαλακτοκομικά προϊόντα 

Βουτυρόγαλα 1.3 

Κρέμα -3,9 

Σκληρό Τυρί -18,1 

Ομογενοποιημένο γάλα -1,0 

Quark -17,3 

Ψωμί, μπισκότα (αποθηκευμένα σιτηρά / Ζύμη) 

Ψωμί Σικάλεως -2,5 

Λευκά μπισκότα -6,5 

Άσπρο ψωμί -10,0 

Ολικής αλέσεως ψωμί -4,5 

Λευκό ψωμί -6,5 

Ξηροί καρποί 

Κάσιους -9,3 

Φιστίκια -12,8 

Φιστίκια -16,6 

Λίπη 

Βούτυρο -3,9 

Αραβοσιτέλαιο -6,5 

Μαργαρίνη -7,5 

γλυκά

Τεχνητά γλυκαντικά -26,5 

Σιρόπι βύνης κριθαριού -9,3 

Ζαχαρότευτλα -15,1 

Καφέ ρύζι σιρόπι -8,7 

σοκολάτα -24,6 

Αποξηραμένα χυμό ζαχαροκάλαμου -18,0 

Φρουκτόζη -9,5 

μέλι -7,6 

Βύνη γλυκαντικό -9,8 

Ζάχαρη Γάλα -9,4 

Μελάσες -14,6 

Ζάχαρη -9,5 

Λευκή  ζάχαρη -17,6 

Καρυκεύματα 

Κέτσαπ -12,4 

Μαγιονέζα -12,5 

Μουστάρδα -19,2 

Σάλτσα σόγιας -36,2 

Ξύδι -39,4 

Ποτά 

Μπύρα -26,8 

Καφές -25,1 

Χυμός φρούτων ζαχαρούχος 

Χυμοί φρούτων, συσκευασμένοι, Φυσικοί -8,7 

Λικές -38,7 

Τσάι (μαύρο) -27,1 

Κρασί -16,4 

Διάφορα 

Κονσερβοποιημένες τροφές 

Τρόφιμα στα μικροκύματα 

Επεξεργασμένα τρόφιμα 

Βιβλιογραφία-μπλόγκς-ηλεκτρονικές σελίδες 

Cancer and Alkalinity http://www.cancer-studies.info 

Listing of Alkaline and Acid foods http://detox.net.au 

Tannock IF, Rotin D. Acid pH in tumors and its potential for therapeutic exploitation. Cancer Res.1989;49:4373–4384. 

Gerweck LE, Seetharaman K. Cellular pH gradient in tumor versus normal tissue: potential for exploitation for the treatment of cancer. Cancer Res. 1996;56:1194–1198.

Wike-Hooley JL, Haveman J, Reinhold HS. The relevance of tumour pH to the treatment of malignant disease. Radiother Oncol. 1984;2:343–366.

Gerweck LE. Tumor pH: implications for treatment and novel drug design. Semin Radiat Oncol.1998;8:176–182. 

Stubbs M, Bhujwalla ZM, Tozer GM, Rodrigues LM, Maxwell RJ, Morgan R, Howe FA, Griffiths JR. An assessment of 31P MRS as a method of measuring pH in rat tumours. NMR Biomed. 1992;5:351–359.

Gillies RJ, Liu Z, Bhujwalla Z. 31P-MRS measurements of extracellular pH of tumors using 3-aminopropylphosphonate. Am J Physiol. 1994;267:C195–C203.

Γεώργιος Γ. Φαζάκης

Ορθοπεδικός Χειρουργός - Βελονιστής - Οζονοθεραπευτής
Ορθοπεδική, Βελονισμός, Ωτοβελονισμός, Οζονοθεραπεία,
Ιατρικές Εφαρμογές Λέιζερ, Ιριδοανάλυση,
Τεστ τροφικής δυσανεξίας, Αισθητική Ιατρική
www.fazakis-acupuncture.gr

http://www.iator.gr/

http://eleftheri-epistimi.blogspot.gr

Η ΑΚΤΙΝΑ ΤΟΥ ΡΕΪΜΟΝΤ ΡΑΪΦ ΚΑΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ

Η μεγαλοφυΐα του Ρέιμοντ Ράιφ αναγνωρίστηκε από την πλειοψηφία της ιατρικής κοινότητας, όταν στη δεκαετία του 30 κατασκεύασε ένα υπερ-μικροσκόπιο που έκανε αντιληπτή και την κάθε αδιόρατη κίνηση των ιών μέσα σε ένα οργανισμό, τους οποίους στη συνέχεια κατέστρεφε με τη χρήση μιας εξολοθρευτικής ηλεκτρομαγνητικής ακτίνας!


Ωστόσο, λίγο πριν από την επίσημη ανακοίνωση των εντυπωσιακών αποτελεσμάτων της μεθόδου του, οι άμεσοι συνεργάτες του άρχισαν να παθαίνουν «ατυχήματα» που κατέστρεψαν τα αρχεία και τα εργαστήρια τους, ενώ ο ίδιος ο Ράιφ πέθανε από μια... «κατά λάθος» θανάσιμη δόση βάλιουμ και αλκοόλ, στο Σαν Ντιέγκο...

Παρόλο που η κοινή αίσθηση είναι ότι ο καρκίνος αποτελεί υπόθεση του σύγχρονου ανθρώπου, κυρίως από το '50 και εξής, η αλήθεια είναι ότι υπάρχει από πολύ παλιά - ο Ιπποκράτης έχει γράψει γι' αυτήν. Εύλογα, λοιπόν, αναρωτιέται κανείς πώς η τόσο εξελιγμένη σύγχρονη επιστήμη δεν κατόρθωσε ακόμα να βρει μια αποτελεσματική και απόλυτη θεραπεία. Μια πρώτη απάντηση είναι ότι πρόκειται για κάτι τελείως διαφορετικό από τα όσα γνωρίζουμε σήμερα για τις λοιμώξεις και, επομένως, αυτό δυσκολεύει τους ερευνητές επιστήμονες.

Κατά καιρούς, ακούγονται διάφορες πολλά υποσχόμενες μέθοδοι θεραπείας, για τις οποίες οι προκαταρκτικές κλινικές έρευνες φέρονται να δίνουν υψηλά ποσοστά επιτυχίας. Σε όλες τις περιπτώσεις, όμως, αυτές ξεχνιούνται (;) γρήγορα, προς όφελος των «κλασικών λύσεων» της χημειοθεραπείας, των ραδιενεργών ακτινοβολιών και της χειρουργικής αφαίρεσης των όγκων.

Παρόλα αυτά, τα ποσοστά επιτυχίας των «κλασικών θεραπειών» είναι πολύ χαμηλά. Σύμφωνα με στατιστική του περιοδικού Scientific American (Νοέμβριος 1985), μόλις 2 στους 100 ασθενείς που ακολουθούν αγωγή με χημειοθεραπεία και ακτινοβολίες γ' θεραπεύονται οριστικά (σχετικές πληροφορίες και στο βιβλίο του Μάριου Δημόπουλου Οι θεραπείες του καρκίνου από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, Εκδόσεις Εύανδρος). Άλλη στατιστική μελέτη του Journal of the National Cancer Institute (15 Σεπτεμβρίου 1993) έδειξε ότι η χημειοθεραπεία είναι αποτελεσματική μόνο στο 3% των περιπτώσεων, ενώ ένα άλλο 4% των ασθενών εξασφαλίζουν μια σημαντική παράταση ζωής.

Γενικότερα, έχει φανεί ότι ασθενείς που δεν ακολουθούν καμία θεραπεία συχνά ζουν το ίδιο -ή και περισσότερο- από τους ασθενείς που υποβάλλονται στις επισήμως αποδεκτές συμβατικές θεραπείες. Οι ακτινοβολίες Κοβαλτίου (ακτίνες γ) που γίνονται σε ασθενείς είναι τόσο επικίνδυνες, όσο και η ραδιενέργεια που εξεπέμφθη από τις ατομικές βόμβες στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι!

Εάν ένας υγιής άνθρωπος εκτεθεί σε τέτοιες ακτινοβολίες, μπορεί να εμφανίσει καρκίνο και λευχαιμία. Το οξύμωρο είναι ότι η ραδιε νεργός αυτή ακτινοβολία θεωρείται σήμερα το μόνο όπλο κατά του καρκίνου!

Εμπόδια και άγνοια από το Σύστημα

Στο όνομα της «χημειοθεραπείας» οι ασθενείς εκτίθενται σε φοβερά δηλητήρια, τα οποία φέρνουν τεράστια κέρδη στις φαρμακευτικές εταιρίες. Φυσικά, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι και οι ίδιοι οι ιατροί είναι «παγιδευμένοι» σε συγκεκριμένες διαδικασίες και πρακτικές που υπαγορεύει η εκπαίδευση τους και ο Ιατρικός Σύλλογος. Άν η μέθοδος θεραπείας που ακολουθούν είναι εγκεκριμένη, τότε έχουν και την πλήρη κάλυψη του νόμου. Αν όχι, με το παραμικρό στραβοπάτημα μπορεί να οδηγηθούν στα δικαστήρια ή και να χάσουν την άδεια ασκήσεως του ιατρικού επαγγέλματος.

Το όλο σύστημα εμποδίζει κάθε τι νέο να γίνει γνωστό και να εφαρμοστεί, αφού θα πρέ πει πρώτα να περάσει από κλινικές έρευνες, χρηματοδοτούμενες από φαρμακοβιομηχανίες. Αν μια μέθοδος είναι αποτελεσματική μεν, αλλά ενάντια στα οικονομικά συμφέροντα της εταιρίας, «θάβεται» σε ένα συρτάρι και οι ιατροί εμποδίζονται, μέσω των Ιατρικών Συλ λόγων, από το να την εφαρμόσουν.

Ενα ερώτημα είναι γιατί η Ιατρική Επιστήμη δεν χρησιμοποιεί για την ακτινοβόληση του καρκίνου πιο χαμηλές συχνότητες -από αυτές των ακτινών γ'- που δεν προξενούν καρκινογένεση, ούτε μετάλλαξη στο DNA. Να «κατέβουν», δηλαδή, οι επιστήμονες πιο χαμηλά, στις υπεριώδεις και στις φωτεινές ακτίνες. Κι αν πιστεύουν ότι ούτε αυτές θα έχουν αποτέλεσμα, τότε να κατέβουν ακόμα χαμηλότερα, στις υπέρυθρες (θερμότητα) και στα μικροκύματα ή ακόμα καλύτερα, στη ζώνη των ραδιοφωνικών κυμάτων UHF (3Ghz - 300Mhz), VHF (300Mhz - 30Mbz) και πιο κάτω ακόμα, στα βραχέα (30Mhz), μεσαία (lMhz) και μακρά (100 Khz).

Συνήθως, οι ιατροί στο ερώτημα αυτό σαστίζουν, γιατί δεν έχουν διδαχθεί ποτέ κάτι σχετικό με την ιαματική χρήση των ραδιοφωνικών συχνοτήτων. Μετά έρχεται και η εύκολη απάντηση ότι«αν ίσχυε κάτι τέτοιο, η επιστήμη Θα το γνώριζε!». «Βεβαίως το γνωρίζει», λέμε εμείς,«αλλά κάποιοι φροντίζουν να το ξεχάσει!».

Υπερθερμία

Από την Αρχαιότητα, ο Ιπποκράτης είχε παρατηρήσει

ότι καρκινοπαθείς που ανέβαζαν πυρετό από άλλη αιτία

θεραπεύονταν από τον καρκίνο!

Συγκεκριμένα, θεωρούσε ευεργετικό τον τεταρταίο πυρετό, διότι «είναι ασφαλέστερος όλων, ευκολότερος να τον υποφέρει ο άρρωστος, διαρκεί πολύ και άλλα νοσήματα μεγάλα θεραπεύει» (Επιδ. Α, Παρ. 24).

Σήμερα, η Ιατρική γνωρίζει ότι τα καρκινικά κύτταρα δεν επιζούν σε θερμοκρασίες άνω των 41.5 C. Εάν ο όγκος θερμανθεί με κάποιο τρόπο στους 42 C, τότε εξοντώνεται.Αυτό γίνεται είτε με υψηλό πυρετό, είτε τοπικά με τεχνητό τρόπο. Στην περίπτωση αυτή χρησιμοποιούνται οι υπέρυθρες ακτίνες, τουλάχιστον για τον καρκίνο του δέρματος. Για θερμική αγωγή στους όγκους που βρίσκονται βαθύτερα χρησιμοποιούνται υπέρηχοι κατευθυνόμενης δέσμης ή, ακόμα καλύτερα, κατευθυνόμενες δέσμες μικροκυμάτων.

Όπως συμβαίνει και με τα φαγητά στον φούρνο μικροκυμάτων, ο καρκινικός ιστός ζεσταίνεται από τα μέσα προς τα έξω/Ετσι, η θερ μοκρασία του ανεβαίνει τοπικά, χωρίς εγκαύματα, στους 42 - 45 C0, με αποτέλεσμα την εξόντωση του. Τα μικροκύματα εμπίπτουν στη ζώνη ηλεκτρομαγνητικών ραδιοφωνικών συχνοτήτων των UHF.

Η υπερθερμία μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνη της ή σε συνδυα σμό με τις συμβατικές μεθόδους και, σύμφωνα με το βιβλίο του Μάριου Δημόπουλου Οι θεραπείες του καρκίνου από την αρχαιότη τα μέχρι σήμερα, η υπερθερμία αποδείχτηκε τόσο αποτελεσματική, ώστε η Αμερικανική Αντικαρκινική Εταιρία υποχρεώθηκε να την αφαιρέσει το 1977 από τον κατάλογο των αναπόδεικτων μεθόδων και να την εντάξει στις αποδεκτές. Το 1984, το FDA την ενέκρινε και επισήμως ως την τέταρτη αγωγή μετά τη χειρουργική, τη χημείοθεραπεία και τη ραδιενεργό ακτινοβολία. Χαρακτηριστική ήταν και η δημοσίευση της Υπη ρεσίας για τη Δημόσια Υγεία των ΗΠΑ, σχετικά με τους επιφανειακούς καρκίνους.

Οι καρκίνοι εξαφανίστηκαν σε ποσοστό 44% με ραδιενεργό ακτινοβολία, ενώ ξεπεράστηκαν σε ποσοστό 75% με θερμική και ραδιενεργό ακτινοβολία συγχρόνως (USA Today, Mavilyn Elias «Heat therapy may help against cancer», 31 Mar 1986). Ενδεικτικά αναφέρεται ότι η τεχνολογία για την αύξηση της θερμοκρασίας του σώματος εσωτερικά έχει ήδη αναπτυ χθεί, δυστυχώς όχι ως θεραπευτικό μέσο, αλλά ως «μη θανάσιμο όπλο» κατά μαζικών διαδηλώσεων υπό τον γενικό τίτλο «Όπλα Ενεργού Αποτροπής».

Σύμφωνα με την εταιρία ARFL που το ανέπτυξε, αποτελείται από μια επίπεδη σχισμοκεραία διαμέτρου δύο μέτρων, τοποθετημένη πάνω σε ένα τζιπ τύπου Hummer και έχει ως σκοπό να κατευθύνει μια δέσμη μικροκυμάτων, μήκους κύματος 3 mm (lOOGhz), προς τους διαδηλωτές, θερμαίνοντας τον υποδόριο ιστό στιγμιαία στους 50 βαθμούς. Ως ανακλαστική αντίδραση, ο δέκτης των μικροκυμά των θα απομακρύνεται ενστικτωδώς από την κατεύθυνση που κάηκε, σαν να ακούμπησε αναμμένη λάμπα.
Η ίδια τεχνολογία, λοιπόν, θα μπορούσε να αποτελέσει ένα ακόμα όπλο κατά ορισμένων μορφών καρκίνου, ωστόσο οι έχοντες τη γνώση προτιμούν να το χρησιμοποιήσουν σε απάνθρωπες εφαρμογές.

Παρόλα αυτά, υπάρχουν ευτυχώς και οι θετικές εξαιρέσεις -υπάρχουν ανά τον κόσμο ορισμένες κλινικές που εφαρμόζουν πει ραματικά τη μέθοδο με διάφορους τρόπους ένας από αυτούς είναι να τοποθετηθεί ο ασθενής ναρκωμένος σε μια θερμαντική φόρμα, μέσω της οποίας τού επιβάλλεται θερμοκρασία 42 C.
Το ερώτημα παραμένει: Γιατί η υπερθερμία δεν εφαρμόζεται ευρέως ούτε στις ΗΠΑ, ούτε στην Ευρώπη, ούτε και στην Ελλάδα, αφού έχει αναγνωριστεί και επίσημα;

Η υπόθεση «Ρέιμοντ Ράιφ»

Η θεραπευτική δράση των ραδιοφωνικών συχνοτήτων του ηλεκτρομαγνητικού φάσματος είχε εντοπιστεί από τον Ρόγιαλ Ρέιμοντ Ράιφ (Royal Raymond Rife) ήδη από τη δεκαετία του 1930. Πολλές ανα καλύψεις του εξακολουθούν να βρίσκονται και σήμερα σε χρήση σε πολλά πεδία της επιστήμης, όπως η μικροσκοπική οπτική και η βιο χημεία.
Ωστόσο, οι δυο μεγαλύτερες εφευρέσεις του απουσιάζουν από τις ακαδημαϊκές βιβλιογραφίες.

Αρχικά ασχολήθηκε με την κατασκευή ενός υπερ-μικροσκοπίου, το οποίο διέθετε ιδιότητες που ξεπερνούσαν κατά πολύ εκείνες των υπόλοιπων μικροσκοπίων. Σκοπός του ήταν να έχει οπτική επαφή με ιούς εν ζωή (in vivo) σε καλλιέργειες. Σήμερα, στη μικροσκοπική ανάλυση χρησιμοποιού νται τεχνικές που περιέχουν ένα μέρος από τον σχεδιασμό του Ράιφ χρησιμοποιούνται φακοί βυθισμένοι σε λάδι, φωτισμός σκοτεινού πεδίου και υπεριώδες φως, προκειμένου να γίνουν ορατά ορισμένα απειροελάχιστων διαστάσεων αντικείμενα.

Ο Ράιφ ξεκίνησε τις έρευνες του ως παθολόγος ερευνητής, υπο στηρίζοντας ότι για να εξαρθρωθεί μια ασθένεια, θα έπρεπε οι ιατροί να έχουν οπτική επαφή με τον «εχθρό»: «Δεν μπορούμε να πολεμήσουμε αποτελεσματικά κάτι που δεν βλέπουμε».
Ο ίδιος επεδίωξε να συντάξει έναν κατάλογο με τους ιούς που ξεπερνούσαν σε θανατηφόρο δράση τους βάκιλους και, για να το πετύχει, χρησιμοποίησε μια αρχαία μέθοδο.

Ένα ιδανικό μεγενθυντικό σύστημα που αποτελούνταν από μια γεωμετρική κατασκευή εξαιρετικής απλότητας: αποκλίνουσες οπτικές ακτίνες μπορούν να μεγενθύνουν ένα αντικείμενο όσες φορές θέλουμε" δεδομένης μιας πολύ ισχυρής πηγής φωτός με αποκλίνουσα δέσμη και μιας ικανής απόστασης για την προβολή της δέσμης αυτής, μπορείς να δεις το αόρατο. Όπως, δηλαδή, συμβαίνει με την προβολή ενός κινηματογραφικού φιλμ. Η κάθε εικόνα έχει οριζόντια διάσταση 36 χιλιοστά του μέτρου και προβάλλεται στην οθόνη με οριζόντια διάσταση, της τάξης των 15.000 χιλιοστών.

Όσο για την επιφανειακή μεγέθυνση, αυτή αυξάνει γεωμετρικά με το «τετράγωνο» της απόστασης 5x5x400=10.000. Δηλαδή, αν ένα αντικείμενο με διαστάσεις 1 χιλ. μήκος και 1 χιλ. πλάτος μεγεθυνθεί γραμμικά 1000 φορές, θα φαίνεται σαν αντικείμενο διαστάσεων 1x1 μέτρο. Η κάθε πλευρά του μεγεθύνεται 1.000 φορές, αλλά η επι φάνεια του 1.000.000 φορές.

Στην περίπτωση ενός φωτογραφικού φιλμ, η επιφάνεια κάθε ενός καρέ φίλμ έχει επιφάνεια 36x25=900 τετραγωνικά χιλιοστά (πλευρά επί πλευρά). Όταν προβάλλεται στην οθόνη από έναν προβολέα δια φανειών, η οριζόντια πλευρά μπορεί να είναι και 5 μέτρα. Πέντε μέτρα ισούνται με 5.000 χιλιοστά. Η γραμμική μεγέθυνση τότε είναι 5000/36=138,8 φορές. Η επιφάνεια προβολής τότε έχει διαστάσεις 5000 πλάτος και 3470 (25x138,8) χιλιοστά ύψος. Η επιφάνεια της είναι πλευρά επί πλευρά, 5000x3470=17.350.000 τετραγωνικά χιλιοστά. Με λίγα λόγια, μια αρχική επιφάνεια των 900 τετραγ. χιλιοστών έγινε 17.350.000 τετραγ. χιλιοστά. Η επιφανειακή μεγέθυνση είναι 17.350.000/900=19.277 φορές. Όταν, λοιπόν, η γραμμική μεγέθυνση είναι 138,8 φορές, η επιφανειακή είναι 19.277 φορές.

Βεβαίως, το φως εξασθενεί πολύ, σύμφωνα με τον νόμο του τετρα γώνου της απόστασης, γι' αυτό και χρειάζεται μια ισχυρή πηγή φωτός ή ευαίσθητο «μάτι» -ίσως μια βιντεοκάμερα CCD- απέναντι, ώστε να βλέπει ένα μικρό μέρος της κολοσσιαία μεγενθυμένης εικόνας.

Ο Ράιφ, λοιπόν, στη θέση του φιλμ έβαλε ένα αντικειμενοφόρο γυαλάκι μικροσκοπίου, αξιοποιώντας τα μέσα που διέθετε τη δεκα ετία του 1930. Η φωτεινή πηγή έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν μικρότερη, σαν ένα σημείο, από όπου θα εξακοντίζονταν οι φωτει νές ακτίνες. Ωστόσο, είναι ουσιαστικό εδώ να διαχωριστεί η ιδανι κή γεωμετρική σχεδίαση ενός μικροσκοπίου από την πρακτική εφαρμογή: το φως διαδίδεται με εγκάρσια κύματα, γεγονός που δημιουργεί παραμορφώσεις από «κροσσούς συμβολής» στο οπτικό πεδίο, όταν η μεγέθυνση φθάσει να «βλέπει» αντικείμενα που οι διαστάσεις τους είναι συγκρίσιμες με το μήκος κύματος του φωτός.

Κατακτώντας τον κόσμο του... αοράτου

Θεωρητικά, στη μεγέθυνση έχει τεθεί ένα όριο από τον φυσικό Έρνστ Άμπυ (Ernst Abby 1840-1905), συνεργάτη του Καρλ Ζέιτς (Carl-Zeiss), γνωστού για τους ποιοτικούς φακούς του. Το όριο αυτό είναι το 1/3 του μήκους κύματος του φωτός με το οποίο γίνεται η παρατήρηση. Το μικρότερο μήκος κύματος έχει το ιώδες, με 0,40 μικρόμετρα (1μ=106m).

Το όριο αυτό, από το 1870 και εξής, έγινε κάτι σαν δόγμα για τους σχεδιαστές μικροσκοπίων. Πέρα από το ότι έπρεπε τα μικροσκόπια να είναι μικρά για να χωρούν στις διαστάσεις ενός εργαστηριακού πάγκου, υπήρχε και το όριο της μεγέθυνσης του Άμπυ στις 1600 έως 2500 διαμέτρους, το οποίο περιόριζε και τη δημιουργική φαντασία των επιστημόνων. Έτσι, η ανάπτυξη συμβατικών μικροσκοπίων κατέληξε να είναι ένας κατασκευαστικός εφιάλτης λόγω των οπτικών σφαλμάτων που προέκυπταν, καθώς και της διόρθωσης που απαιτούνταν.

Από τότε, η Ιατρική σημείωσε μια κάμψη στον εν λόγω τομέα, αφού οι ακαδημαϊκοί αναγκάστηκαν να γράφουν τις εργασίες χους χωρίς να έχουν οπτική επαφή με το αντικείμενο της μελέτης τους. Η πραγματική γνώση που βασίζεται στην παρατήρηση και στο πείραμα έδωσε τη θέση της σε αναπόδεικτες υποθέσεις. Ωστόσο, υπήρξαν περιπτώσεις ανεξάρτητων ερευνητών που, ερευνώντας άλλους τομείς της επιστήμης, πετύχαιναν μεγεθύνσεις πολύ μεγαλύτερες από αυτές που επιτρέπει το θεωρητικό όριο του Άμπυ.

Ο Τέσλα, το 1891, κατασκεύασε μια λυχνία κενού, με σημειακή πηγή φωτός ένα κομμάτι άνθρακος (carborundum), το οποίο τοποθετούσε στην άκρη ενός σύρματος που το διήγηρε με σύντομους θετικούς ηλεκτρικούς παλμούς. Τη στιγμή που αστραποβολούσε ο άνθρακας, προβαλλόταν στο γυαλί τής λυχνίας ένα περίπλοκο σχέ διο. Ο ίδιος, τότε, υπέθεσε ότι προβαλλόταν εκεί το κρυσταλλικό πλέγμα του άνθρακα σε απίστευτη μεγέθυνση, από τα φορτισμένα σωματίδια (ιόντα) που «ψεκάζονταν» προς τα έξω. Την ίδια περίπου τακτική χρησιμοποίησε και ο Max Von Laue, για να απεικονίσει κρυσταλλικές δομές υλικών με ακτίνες Χ..

Και οι δύο αυτές τεχνικές ήταν καλές για υλικά σώματα, αλλά λει τουργούσαν θανατηφόρα πάνω σε βιολογικό υλικό: σκότωναν στη στιγμή τις καλλιέργειες μικροβίων, άρα ήταν και αδύνατον να παρατηρηθούν «εν ζωή» (in vivo).

To 1911, ο ερευνητής Emile Deomoyens ισχυρίστηκε ότι άρχισε να παρατηρεί με το μικροσκόπιο πολύ μικρές κηλίδες να κινούνται ζωηρά, πέρα από το όριο του Άμπυ, μόνο τα μεσημέρια των μηνών Μαΐου, Ιουνίου και Ιουλίου. Τότε οι συνεργάτες του ανησύχησαν, αρχίζοντας να αμφιβάλλουν για την πνευματική του υγεία. Ωστόσο, ο Gaston Naessens διαπίστωσε ότι, τη συγκεκριμένη περίοδο του έτους, το μεσημβρινό φως του ηλίου περιέχει τεράστιες ποσότητες υπεριώδους φωτός, των οποίων το μήκος κύματος είναι σημαντικά μικρότερο του ορατού φάσματος και, άρα, επιτρέπει πράγματι την ενισχυμένη αυτή μεγέθυνση. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να υπάρχει η απορία τού πώς έβλεπε αυτά τα μήκη κύματος, τα οποία είναι πρακτικά αόρατα από το ανθρώπινο μάτι!

Αρκετά χρόνια αργότερα, η εταιρία ηλεκτρονικών RCA και ο Zworykin κατασκεύασαν το ηλεκτρονικό μικροσκόπιο που επιτρέπει μεγεθύνσεις της τάξης του 1.000.000' κι αυτό όμως «έβλεπε» νεκρή ύλη, αφού το δείγμα έπρεπε να είναι σε κενό αέρος, επικαλυμμένο με φιλμ μετάλλου, και να έχει υποστεί βοβαρδισμό ηλε κτρονίων, δηλαδή ραδιενεργό ακτινιβολία β'.

Μόνη ελπίδα ήταν το βαθύ υπεριώδες. Με αυτό τον τρόπο, οι Gradon και Dane του πανεπιστημίου του Χάρβαρντ πέτυχαν ευκρίνεια 6.000 διαμέτρων και μεγέθυνση 50.000 φορές. Ο δρ. Francis Lycas, των εργαστηρίων Τηλεφωνίας Bell (Bell Telephone Lab), το ανέβασε στις 60.000. Οι τρεις αυτοί αύξησαν την ευκρίνεια στο 1/10 του μήκους κύματος, δηλαδή κατά 300%. Το όριο έπεσε στα 0,05 μικρά. Φαίνεται ότι το φως δεν είναι μόνον ό,τι μας λέει η Φυσική...

Το υπερ-μικροσκόπιο του Ράιφ

Έχοντας αυτά υπ' όψιν του και βασιζόμενος πάνω σ'αυτή την αρχή, ο Ράιφ κατασκευάζει το 1920 μικροσκόπιο προβολής με υπεριώδες φως. Στην προσπάθειά του αυτή βρίσκει ενθου σιώδεις χρηματοδότες τους Timkin και Bridges, οι οποίοι τον ενισχύουν οικονομικά για την κατα σκευή του υπερ-μικροσκοπίου.

Σε αυτό εφαρμόζει δύο νέες ιδέες του: Γεμίζει τον σωλήνα του μικροσκοπίου με 22 αλλεπάλλη λα ορθογώνια πρίσματα και, όπου στα συμβατικά μικροσκόπια υπάρχει αέρας, εκείνος τοποθετεί πρίσματα χαλαζία, τα οποία αποτελούν μια στενά δεμένη συστοιχία με τον αντικειμενικό και προ σοφθάλμιο φακό. Με αυτό τον τρόπο, πετυχαίνει παραλληλία των ακτινών του φωτός και μεγάλη φωτεινότητα. Το φως από το αντικείμενο ακο λουθεί 22 ζιγκ-ζαγκ, προτού μεγεθυνθεί από τον προσοφθάλμιο φακό.

Η δεύτερη ιδέα του είναι να φωτίσει τα δείγμα τα του με ισχυρές υπεριώδεις ακτίνες (μαύρο/αόρατο φως), ώστε να φωσφορίσουν και να γίνουν τα ίδια πηγές ορατού και υπεριώδους φωτός. Επιπλέον, «αναμειγνύει» τη δευτερογενή αυτή εκπομπή με την αρχική, με αποτέλεσμα οι δυο δέσμες αόρατου υπεριώδους φωτός να προξενούν δευτερογενείς συχνότητες που βρίσκονται μέσα στο φάσμα του ορατού φωτός, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα διακροτή-ματα δύο ηχητικών πηγών ή με την ετεροδύνωση στα ραδιοφωνικά κύματα. Με τον τρόπο αυτό, ο Ράιφ πετυχαίνει μια καταπληκτική οπτική ευκρίνεια, κατορθώνοντας να δει ιούς όχι μόνο σε νάρκη, αλλά και σε δράση!

Το Μικροσκόπιο του Ράιφ ξεπέρασε το όριο του Αμπυ, φτάνο ντας τις 60.000 μεγεθύνσεις. Σε συνδυασμό με τη μεγέθυνση φωτο γραφιών έφθανε τις 300.000 διαμέτρους, ενώ η ευκρίνεια έφτανε τις 250.000 διαμέτρους του δείγματος.

Σύμφωνα με τους ειδικούς της Οπτικής, τέτοιες μεγεθύνσεις δεν μπορούν να επιτευχθούν με τις γνωστές ιδιότητες του φωτός. Επομένως, το πιθανότερο είναι η διά ταξη του Ράιφ να έκανε χρήση κάποιων άλλων παραμέτρων του φωτός, εκτός των γνωστών οπτικών. Η διαδικασία εστίασης φαίνεται να είναι ραδιονικής φύσης και συσχετίζεται με την πεμπτου σία ή οργόνη ή αιθέρα.
Τα ευρήματα του Ράιφ επιβεβαίωσαν πολλοί ανεξάρτητοι ερευνη τές, όπως ο δρ. Α. Ι. Κένταλ του Northwestern University Medical School.

To 1932, ο Κένταλ μαζί με τον Ράιφ απομονώνουν και φωτο γραφίζουν τον ιό της πολυομυελήτιδος μέσα από ζωντανές καλλιέρ γειες, στις οποίες εντοπίζουν επίσης στρεπτόκοκκο και τύφο. Τα νέα κοινοποιήθηκαν και επαληθεύτηκαν στο Mayo Foundation από τους Ε. Rosenow και Karl Meyer του Hooper Foundation for Medical Research, στο πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Το φοβερό νέο ήταν ότι οι βάκιλοι είναι φορείς ιών και το φοβερότερο ότι ήταν αόρατοι στα συμβατικά μικροσκόπια του Καρλ Ζέας, πάνω στα οποία είχαν βασιστεί όλες οι προηγούμενες μελέτες του ιατρικού κόσμου!

Ο Ράιφ παρατήρησε την ύπαρξη ιών σχεδόν παντού. Εξέτασε περί τα 20.000 δείγματα καρκινικού ιστού, όπου εντόπισε βιολετί-κόκκινα στίγματα να κινούνται στο οπτικό του πεδίο, μετά από κινηματογρά φηση διαλειπτικού χρόνου. Φωτογράφιζε, δηλαδή, ένα καρέ ανά λεπτό σε διάρκεια αρκετών ημερών και, ακολούθως, παίζοντας κανονικά την ταινία, οι κινήσεις μιας εβδομάδος συμπτύσσονταν σε λίγα λεπτά, κάνοντας αμέσως αντιληπτή και την κάθε αδιόρατη κίνηση.

Τα στίγματα αυτά ήταν παρόντα σε κάθε είδος καρκίνου. Επρόκειτο για ιούς που περνούσαν από κάθε είδους διηθητικό φίλτρο. Η παρατήρηση επιβεβαιώθηκε από τουλάχιστον πενήντα άλλα εργαστή ρια, τα οποία χρησιμοποιούσαν το πρισματικό του μικροσκόπιο. Τελι κά, κατάφεραν να απομονώσουν τον ιό, ο οποίος ονομάστηκε «ΒΧ».

Αντιμετωπίζοντας τον καρκίνο

Ο Ράιφ, λοιπόν, πολτοποιούσε τον καρκινικό ιστό και τον διήθιζε, με
αποτέλεσμα το εξερχόμενο υγρό να περιέχει μόνο τους ιούς ΒΧ. Το υγρό αυτό το μετέφεραν με ενέσεις από την καλλιέργεια σε ξενιστές, και από εκεί έκαναν καλλιέργειες με επιτυχία. Η διαδικασία αυτή επαναλήφθηκε, πάντοτε με την ίδια επιτυχία, 104 φορές.

Εντόπισαν τότε μια παραλλαγή του ιού που ήταν υπεύθυνη για τα «σαρκώματα» και την οποία ονόμασαν «BY». Διαπιστώθηκε, λοιπόν, ότι οι εν λόγω ιοί πρωτοεμφανίζονται σαν γρίππη και, όταν αδυνατίσει το ανοσοποιητικό σύστημα, αναλαμβάνουν δράση: διεγείρουν τα κύτταρα σε ταχύ πολλαπλασιασμό, ώστε να έχουν διαθέσιμο περισσότερο κυτταρικό υλικό του πυρήνα, όπου και εγκαθίστανται.

Επιπλέον, ο Ράιφ πειραματίστηκε και με τις ραδιενεργές ακτινοβολίες του Ραδίου και Κοβαλτίου 60. Είδε τότε με τρόμο τους ΒΧ και ΒΥ να ευδοκιμούν και να αυξάνονται ταχύτερα από πριν. Παραδόξως, η ιατρική πρακτική προσπαθεί να θεραπεύσει καρκίνους με αυτήν ακριβώς την ακτινοβολία!

Πειραματιζόμενος πάνω σε πρωτόζωα και βακτήρια, σκέφθηκε να εφαρμόσει απότομους και σύντομους ηλεκτρικούς παλμούς, προκειμένου να καταστρέψει την κρυσταλλική δομή των ιών αυτών, όπως είχε κάνει με επιτυχία παλαιότερα ο Τεσλα, το 1917. Χρειαζόταν όμως ένα «φορέα» που θα μετέφερε αυτούς τους παλμούς. Μιμήθηκε τότε την τεχνολογία των ακτινών Ρέντγκεν, με τη διαφορά ότι, αντί κενού μέσα στον καθοδικό σωλήνα, έβαλε μίγμα Υδρογόνου και Ηλίου σε χαμηλή πίεση (70-300 mm Hg). Στο κενό παράγονται επικίνδυνες ακτίνες Χ ηου διαπερνούν τους ιστούς (ακτινογραφίες), ενώ με τα ευγενή αέρια μέσα στον καθοδικό σωλήνα παράγεται ένα όμορφο φως, χωρίς τις «σκληρές» ακτινοβολίες Χ.

Το Υδρογόνο χρησιμοποιούνταν ήδη σε λυχνίες «Θύρατρον» μεγάλης ισχύος, στη βιομηχανία. «Οδήγησε» λοιπόν ο Ράιφ αυτόν τον τροποποιημένο καθοδικό σωλήνα, τροφοδοτώντας τον με ισχυρούς ηλεκτροθετικούς παλμούς από μια γεννήτρια ηλεκτρικών σημάτων χαμηλής συχνότητας (λεγομένων λανθασμένα και «ακουστικών» συχνοτήτων 20-20.000 Hz). Ο σωλήνας έλαμψε τότε με ένα απαλό φως.

Στρέφοντας, λοιπόν, τη λάμψη αυτή προς την αντικειμενοφόρο πλάκα του πρισματικού του μικροσκοπίου, κατάφερε να παρατηρήσει την καλλιέργεια όποιου παθογενούς είχε τοποθετήσει εκεί.

Συγχρόνως, είχε αρχίσει να αλλάζει τον ρυθμό επανάληψης (συχνότητα) των παλμών, γυρίζοντας το «κουμπί» της γεννήτριας. Με τον συντονισμό σε συγκεκριμένη συχνότητα επανάληψης, τα εκάστοτε παθογενή μικρόβια εκρηγνύονταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Ράιφ! Μετά από διαρκή παρατήρηση, διαπίστωσε ότι κάθε είδος μικροβίου εξοντωνόταν από μια συγκεκριμένη συχνότητα. Βάσει των παρατηρήσεων αυτών, κατασκεύασε στη συνέχεια πίνακες με τις εν λόγω αντιστοιχίες.

Η μέθοδος λειτουργούσε άριστα σε εκτεθειμένα μικρόβια, αλλά όχι όταν αυτά βρίοκονταν μέσα σε κάποιο σώμα/ξενιστή. Σκέφθηκε, λοιπόν, να μεταφέρει τις πολύτιμες συχνότητες που είχε ανακαλύψει με κάποιο «όχημα» μέσα στο σώμα: Πήρε έναν ραδιοφωνικό πομπό μεσαίων κυμάτων Telefunken ισχύος 50 Watt και στη θέση της κεραίας συνέδεσε τον τροποποιημένο καθοδικό σωλήνα.

Στην είσοδο του πομπού, αντί για μικρόφωνο και φωνή ή μουσική, έστειλε προενισχυμένους ηλεκτροθετικούς παλμούς της γεννήτριας. Όταν το σύστημα τροφοδοτήθηκε, έδωοε ένα απαλό φως, το οποίο έφερε τη ραδιοσυχνότητα που, με τη σειρά της, ήταν φορέας της χαμηλής συχνότητας των ηλεκτρικών παλμών που σκότωναν τα μικρόβια. Με άλλα λόγια, η «ακουστική»-χαμηλή συχνότητα διαμόρφωνε κατά πλάτος τη ραδιοσυχνότητα. Εκείνη, με τη σειρά της, διαμόρφωνε κατά πλάτος την κατά πολλές τάξεις μεγέθους υψηλότερη συχνότητα του φωτός (TerraHertz-THz).

Παρατήρησε τότε όχι η θανατηφόρος συχνότητα για τους καρκινικούς ιούς ΒΧ και BY ήταν πολύ χαμηλότερη από ό,π περίμενε. Λόγω του μικρού τους μεγέθους, ανέμενε το μήκος κύματος της θανατηφόρου συχνότητας να είναι συγκρίσιμο με το μικρό μέγεθος των ιών, δηλαδή να είναι πολύ μικρότερο απ' ό,τι στους βακίλους και σε άλλα μεγαλύτερα παθογενή, άρα και με πολύ μεγαλύτερη συχνότητα, σύμφωνα με τον νόμο της Κυματικής {Συχνότητα=ταχύτητα φωτός/μήκος κύματος).

Ωστόσο, η πράξη έδειξε ότι αυτοστιγμή, με την επίτευξη του θανα¬τηφόρου συντονισμού σε συχνότητες παραπλήσιες με αυτές των ευμεγεθών παθογενών, το δείγμα των καρκινικών ιών μετατράπηκε σε μια άμορφη φωσφορίζουσα μάζα από κομμάτια ιών. Φάνηκε σαν να υπήρχαν δύο τέτοιοι θανατηφόροι συντονισμοί για κάθε μικροοργανισμό: μία η γνωστή χαμηλή των ηλεκτρικών παλμών και μία στην περιοχή των βραχαίων κυμάτων της φέρουσας συχνότητας.

Οι κατάλογοι του Ράιφ αναφέρουν δύο συχνότητες για κάθε είδος μικροβίου. Για παράδειγμα, στο καρκίνωμα βρήκε 2128 Hz και 11780.000 Ηζ, ενώ στο σάρκωμα 2008 Ηζ, και 11.430.000 Ηζ.Όμως, σύντομα, διαπίστωσε ότι η τιμή της ραδιοσυχνότητας δεν είχε και τόσο μεγάλη σημασία. Αυτό το συμπεραίνουμε και από το ότι, το 1935, αναφέρει για το καρκίνωμα 2128 Ηζ και 1.604.000 Ηζ, ενώ την επόμενη χρονιά αναφέρει για την ίδια ασθένεια 2128Hz και 20.080 Ηζ μόνον.

Το ίδιο έκανε και για όλες σχεδόν τις υπόλοιπες ασθένειες. Μόνον οι χαμηλές συχνότητες έμεναν απαράλλαχτες - συχνότητες στις οποίες οι ιοί αποδείχτηκε ότι ήταν δύο χιλιάδες φορές ευπαθέστεροι από τα υγιή κύτταρα. Οι αγωγές με παλλόμενη ραδιοσυχνότητα και παλλόμενο φώς τους κατέστρεφαν, ενώ άφηναν ανέπαφο το ανθρώπινο σώμα.

Η «Ακτίνα Ράιφ»

Περαιτέρω ανάλυση των ηλεκτροθετικών παλμών φωτός -της «ακτίνας του Ράιφ» όπως ονομάστηκε στο μεταξύ- έδειξε ότι ήταν διεισδυτική, συμπαγής και κατευθυντική. Οι δε παλμοί του φωτός συμπεριφέρονταν περισσότερο σαν ακτίνα, παρά σαν κύμα φωτός. Αυτό θύμιζε το ξεχασμένο εύρημα των Τόμσον και Χιούστον (Thomson, Houston), που τυχαία είχαν ανακαλύψει το 1872, κατά το οποίο μονοπολικοί ηλεκτρικοί παλμοί μεγάλης ισχύος εξέπεμπαν διαμήκεις ακτίνες προς την κατεύθυνση της ροής τους και όχι εγκάρσια/κάθετα κύματα!

Σημειωτέον ότι, για τη σημερινή φυσική επιστήμη, δεν υπάρχουν διαμήκη ηλεκτρομαγνητικά κύματα, παρά μόνο εγκάρσια (Νόμος Biot-Savait). Τέτοιου είδους περιγραφές χαρακτηρίζονται ως «ψευδοεπιστήμη» και βρίσκονται εκτός ακαδημαϊκής κοινότητας, με ευθύνη αυτών που καθορίζουν παγκοομίως τι θα διδαχθεί και τι όχι... Αυτές, λοιπόν, οι διαμήκεις ακτίνες ή διαμήκη κύματα διαπερνούσαν όλα τα υλικά σώματα, από πέτρα έως και ατσάλι.

Αρχές του 20ού αιώνα, ο Νίκολα Τέσλα «ξανανακάλυψε» το ίδιο φαινόμενο. Δεν επρόκειτο για ραδιοκύματα, αλλά για ηλεκτρικές ακτίνες με «αιθερική» συνιστώσα - κατά την ταπεινή γνώμη τού γράφοντος. Ο Τέσλα μιλούσε για «χιλιοστομετρικές» ακτίνες με βακτηριοκτόνο δράση, την οποία επανειλημμένως είχε επιδείξει.

Ο Ράιφ βρήκε ότι το αποδοτικότερο αέριο για τον καθοδικό σωλήνα του ήταν το 'Ηλιον. Το φως του έλουζε το πάσχον σημείο ή και ολόκληρο το σώμα. Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, δεν ήταν το φως που θεράπευε, αλλά κάτι άλλο, άγνωστο ακόμα και στη σημερινή επιστήμη. Κι αυτό φάνηκε από το ότι καλλιέργειες παθογενών μικροβίων δεν ήταν ασφαλείς πουθενά γύρω από τη συσκευή του Ράιφ!

Ο ίδιος απομάκρυνε τις καλλιέργειες στην άλλη άκρη του εργαστηρίου για να μην τις αγγίζει το φως της ακτίνας του, ωστόσο τα αποτελέσματα ήταν το ίδιο θανατηφόρα γι' αυτές. Άρχισε, λοιπόν, να αυξάνει συστηματικά την απόσταση, μέχρι που κατέληξε στο τελικό και απίστευτο πείραμα: Τοποθέτησε καλλιέργειες ιών σε απόσταση 12 χιλιομέτρων από τη συσκευή του, μέσα σε σφραγισμένα μεταλλικά κιβώτια. Το μέταλλο -που είναι αδιαπέραστο από ηλεκτρομαγνητικά κύματα (κλωβός Faraday) και από το φως- δεν προστάτευσε τους ιούς από την εξολοθρευτική ακτίνα του Ράιφ, η οποία τους κατέστρεφε όπου τους έβρισκε!

Το γεγονός αυτό ήταν μια μεγάλη ιατρική ανακάλυψη. Ολόκληροι πληθυσμοί θα μπορούσαν να απολυμανθούν ή να «εμβολιαστούν» από επιδημίες, χωρίς την καθυστέρηση των μεμονωμένων μαζικών εμβολιασμών. Αρκούσε ένα μηχάνημα να περιφέρεται στην επικράτεια μιας χώρας και να εξολοθρεύει τις επιδημίες από απόσταση -θεραπείες με το γύρισμα ενός διακόπτη!

Ωστόσο, παρουσιάστηκε μια παρενέργεια: τα υπολείμματα των κομματιασμένων ιών και μικροβίων τοξίνωναν το σώμα τού πάσχοντος και έπρεπε να ληφθεί ειδική μέριμνα για αποτοξίνωση. Ιδιαίτερα στην περίπτωση εξολόθρευσης των καρκινικών ιών ΒΧ και BY, εφάρμοζαν την ακτίνα στους ασθενείς το πολύ 3 λεπτά και μετά άφηναν να περάσουν τρία εικοσ\τετράωρα.Έτσι, έδιναν τον απαραίτητο χρόνο στο σύστημα καθαρισμού του αίματος να αποβάλει τα «πτώματα» των μικροβίων και τις τοξίνες που παρήγαγαν.

Με τον Ράιφ συνεργάστηκαν μεγάλες μορφές της επιστήμης: ο περίφημος εφευρέτης της ηλεκτρονικής ενισχύτριας λυχνίας Λη Ντε Φόρεστ (Lee De Forest) επιμελήθηκε τον σχεδιασμό πολλών τμημάτων της συσκευής του' ο Κούλιτζ (W. D. Coolidge) της Τζένεραλ Ελέκτρικ τού έστελνε εκατοντάδες σωλήνες ακτινών Χ, στις οποίες ο Ράιφ και οι συνεργάτες του προσέθεταν Υδρογόνο και'Ηλιον.

Το 1934, μάλιστα, ο δρ. Μίλμπανκ Τζόνσον (Milbank Johnson), επικεφαλής ιατρικός διευθυντής του Pacific Mutual Life Insurance Company, εγκατέστησε ένα κέντρο καταπολέμησης του καρκίνου στο Scripps Castle του Σαν Ντιέγκο. Εκεί δοκιμάστηκε η μέθοδος του Ράιφ πάνω σε ασθενείς με καρκίνο και φυματίωση.

Εκείνο τον χρόνο έφθασαν στην κλινική 16 καρκινοπαθείς, «καταδικασμένοι» από επιφανείς ογκολόγους, στα πλαίσια μιας ειδικής ιατρικής έρευνας του πανεπιστημίου της νότιας Καλιφόρνια. Σκοπός ήταν να φανεί πόσοι θα κατάφερναν να επιζήσουν, υποβαλλόμενοι στη νέα θεραπεία για 90 ημέρες.

Μετά από συστηματική αγωγή 3 μηνών, κατά την οποία οι 16 ασθενείς δέχονταν 3λεπτες δόσεις διαμορφωμένου φωτός ανά 72 ώρες, οι 14 από αυτούς χαρακτηρίστηκαν ως «θεραπευμένοι» και πήραν εξιτήριο! Οι υπόλοιποι 2 χρειάστηκαν άλλον ένα μήνα αγωγής για να θεραπευτούν.


Η θεραπεία εμφάνισε ποσοστό επιτυχίας 100% και χωρίς να παρουσιαστεί καμία παρενέργεια κατά την τρίμηνη παρακολούθηση των ασθενών. Έτσι, ήρθε η επιβεβαίωση της αξιοπιστίας της μεθό δου με όλα τα επιστημονικά κριτήρια - και υπό την αιγίδα του πανε πιστημίου της νότιας Καλιφόρνια.

Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα ο δρ. Τζόνσον να ανοίξει άλλες τρεις κλινικές, στις οποίες εφαρμοζόταν η θεραπευτική μέθο δος της ακτίνας του Ράιφ, θεραπεύοντας από το 1934 έως το 1938 πάρα πολύ κόσμο. Από πολύ νωρίς, οι κλινικές αυτές επανδρώθη καν με επιφανείς επιστήμονες όπως οι Τζέιμς Κους (James Couche), Άρθουρ Γέιλ (Arthur Yale) κ.ά., οι οποίοι αποτέλεσαν μια ισχυρή βάση για την περαιτέρω έρευνα της μεθόδου.

Το 1939, ο δρ. Ράιφ δέχτηκε πρόσκληση από τη Βασιλική Ιατρική Εταιρία (Royal Society of Medicine), η οποία είχε πρόσφατα επιβε βαιώσει τα ευρήματα του που αναφέρθηκαν συνολικά ως «σύστημα της ακτίνας του Ράιφ για τη θεραπεία καρκίνου» στο έντυπο του Ινστιτούτου του Φραγκλίνου από τον δρ. R. Seidel (Journal of the Franklin Institute - τόμος 237, αρ. 2, Φεβρουάριος 1944).

Αμέσως ιδρύθηκε εταιρία που κατασκεύαζε και πωλούσε το σύστημα της ακτίνας του Ράιφ σε διάφορα μοντέλα, με μεγάλες αυθεντίες της Ιατρικής και έμπειρους νοσοκομειακούς ιατρούς να το δέχονται με μεγάλο ενθουσιασμό, αφού φαινόταν ότι θα εξάρθρωνε όλες τις ασθένειες με το πάτημα ενός κουμπιού. Έτσι, αποτέλεσε αυτόματα ένα σοβαρό ανταγωνιστή των φαρμακολογικών μεθόδων...

Τα αντίποινα

Από εκείνη τη στιγμή, ο Ράιφ και όλοι οι συνεργάτες και υποστηρι κτές του δέχτηκαν οργανωμένη και θανάσιμη επίθεση. Την παραμο νή της συνέντευξης Τύπου, κατά την οποία ο δρ. Μίλμπανκ Τζόνσον θα ανακοίνωνε επισήμως στον ιατρικό κόσμο τα καταπληκτικά αποτελέσματα της μεθόδου Ράιφ, οδηγήθηκε σε κλινική για ασήμαντη αιτία, όπου και πέθανε από δηλητηρίαση. Επιπλέον, όλα τα έγγραφα του τα οποία παρουσίαζαν τα αποτελέσματα των μελετών στις κλινικές που είχε ιδρύσει, έκαναν φτερά!

Το δε τοπικό παράρτημα του Ιατρικού Συλλόγου των ΗΠΑ έστει λε τον Ράιφ να απολογηθεί ως κατηγορούμενος για απάτη στο Ανώτατο Δικαστήριο του Σαν Ντιέγκο όπου, παραδόξως, κλάπηκε η τσάντα του με όλα τα στοιχεία απόδειξης και υπεράσπισης του.

Λίγο αργότερα, κάποιος μεγαλομέτοχος του American Medical Association, θησαυροφύλαξ και εκδότης ονόματι Μορίς Φίσμπεϊν (Morris Fishbein), πρότεινε στον Ράιφ να αγοράσει τα δικαιώματα της πνευματικής του ιδιοκτησίας για λογαριασμό τής φαρμακευτικής βιομηχανίας με την οποία συνεργαζόταν. Η απάντηση που έλαβε ήταν αρνητική και, λίγες μέρες αργότερα, το εργαστήριο του δρ. Ράιφ καταστράφηκε από εμπρησμό!

Επιπλέον, ο δρ. Νέμες (dr. Nemes), ο οποίος είχε επαναλάβει και επιβεβαιώσει την εργασία του Ράιφ, σκοτώθηκε από πυρκαγιά στο δικό του εργαστήριο, η οποία κατέστρεψε όλα τα γραπτά στοιχεία και της δικής του έρευνας. Παρόμοια πυρκαγιά κατέστρεψε και τα εργαστήρια Burnett, τα οποία επίσης είχαν επιβεβαιώσει την ανακάλυψη του Ράιφ.

Ο δρ. Κους εξαναγκάστηκε με απειλές να μην κάνει χρήση της μεθόδου Ράιφ στην κλινική του, την οποία και είχε ιδρύσει γι' αυτόν ακριβώς τον σκοπό. Ο δε Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος απείλησε τα μέλη του με αφαίρεση της άδειας εξάσκησης του επαγγέλματος, εάν τολμούσαν να χρησιμοποιήσουν την ακτίνα του Ράιφ. Επιπλέον, με διαταγή του Ανωτάτου Δικαστηρίου, ανακλήθηκαν όλες οι συσκευές που, στο μεταξύ, είχαν πουληθεί σε διάφορους ιατρούς και νοσοκομεία της χώρας, με ποινή φυλάκισης και προστίμου σε περίπτωση ανυπακοής.

Τελικά, ο μεγαλοεκδότης Φίσμπεϊν φρόντισε να εξαφανίσει το όνομα του Ράιφ από όλες τις παρελθούσες εκδόσεις, ούτως ώστε να μην εμφανίζεται σε καμία επαγγελματική επιθεώρηση (journal) και, έτσι, να μην αποτελέσει σημείο αναφοράς για κανέναν άλλο ιατρικό συντάκτη ή έρευνα. Η πρωτοφανής αυτή -και καθολική- αντιστροφή του κλίματος φάνηκε καθαρά ότι ήταν αποτέλεσμα «πιέσεων» των φαρμακευτικών εταιριών προς κάθε κατεύθυνση.

Μετά την αποσιώπηση: Οι επίγονοι του Ράιφ

Σήμερα, το 2006, η πρωταρχική αιτία του καρκίνου εξακολουθεί να είναι άγνωστη και δε συσχετίζεται καθόλου με ιούς. Ακόμα, η Ιατρική δε δέχεται την ύπαρξη οποιουδήποτε χημικού φαρμάκου που να εξουδετερώνει οριστικά και αμετάκλητα τους ιούς και τον καρκίνο.

Με την εκδήλωση της επίθεσης του ιατρικού κατεστημένου, πολλοί ειδικευμένοι τεχνικοί και συνεργάτες του Ράιφ πέρασαν τα μεξικανικά σύνορα, μεταφέροντας μαζί τους ό,τι μπορούσαν να περισώσουν. Οι χειρουργοί Γέιλ και Κους διατήρησαν τις συσκευές τους και, 22 χρόνια αργότερα, ανακοίνωσαν πλήρεις θεραπείες καρκινοπαθών σε τελικό στάδιο, σε ποσοστό 60% - ένα ποσοστό πολύ υψηλότερο από το 2% της χημειοθεραπείας. Η δε RCA παρουσίασε το ηλεκτρονικό της μικροσκόπιο, παραγκωνίζοντας το Μικροσκόπιο του Ράιφ, με τις μοναδικές του ιδιότητες.

Τη δεκαετία 1960, ο John Crane (τεχνικός-ηλεκτρονικός, συνεργάτης του Ράιφ) προσέγγισε την τεχνική του Ράιφ, εφαρμόζοντας μόνον τις χαμηλές συχνότητες απευθείας στο σώμα: δύο ηλεκτρόδια σε επαφή με το δέρμα οδηγούν το σήμα μιας ηλεκτρονικής γεννήτριας χαμηλών συχνοτήτων στο σώμα του ασθενούς. Οι αναφορές κάνουν λόγο για ικανοποιητικά αποτελέσματα, ωστόσο υποδεέστερα της ακτίνας του Ράιφ.

Γενικότερα, σήμερα υπάρχουν αρκετές εξω-ακαδημαϊκές «αναβιώσεις» της «ακτίνας του Ράιφ» από ιδιώτες, ανάμεσα στις οποίες όμως παρουσιάζεται μια ασυμφωνία ως προς τις συχνότητες που εξουδετερώνουν τις διάφορες ασθένειες. Τέτοιες συσκευές εκπομπής συχνοτήτων υπάρχουν πολλές, οι οποίες εφαρμόζουν οξείς και απότομους τετραγωνικούς παλμούς, προκειμένου να πετύχουν ένα ευρύ φάσμα συχνοτήτων που φαίνεται να είναι πολύ αποτελεσματικό στους ασθενείς.

Μία από τις κορυφαίες και ξεχωριστές προσεγγίσεις είναι και η συσκευή papimi του Έλληνα φυσικού Παναγιώτη Παππά, η οποία εφαρμόζει σύντομους παλμούς μαγνητικού πεδίου, με πολύ καλά αποτελέσματα για πολλές παθήσεις.
Επιπλέον, με τη συμβολή του Διαδικτύου υπάρχουν πολλές αναβιώσεις της μεθόδου του Ράιφ.

Κάνοντας μια μικρή έρευνα, εμφανίζεται στο Διαδίκτυο μια τουλάχιστον κλινική, η Mayo στο Ρότζεστερ της Μινεσότα των ΗΠΑ(http://www.mayoclinic.org/rfatumortreatrst/), όπου εφαρμόζεται ραδιοσυχνότητα αντί ραδιενέργεια Κοβαλτίου 60 -με χαμηλή ισχύ και μέσω καλωδίου, οπότε έχει υποδεέστερα αποτελέσματα εκείνων του Ράιφ.

Η αναβίωση της συσκευής Ράιφ/Μπέαρ, του Τζέιμς Μπέαρ (σχε διαστή και κατόχου της πατέντας της συσκευής) είναι η πλησιέστερη. Με έναν πομπό CB στα 27 MHz οδηγεί μια συστοιχεία με έγχρωμους λαμπτήρες Νέον ή άλλου αερίου.

Στην είσοδο του μικροφώνου, εφαρμόζει το σήμα από μια γεννήτρια συχνοτήτων, στην οποία επιλέγει την κατάλληλη συχνότητα αναλόγως με την ασθένεια που θέλει αντιμετωπήσει. Η συχνότητα των 27 Mhz είναι ελεύθερη για χρήση από τους πολίτες πολλών χωρών - και της Ελλάδος. Χρειάζεται μια ενίσχυση από έναν γραμμικό ενισχυτή, ώστε η ισχύς εξό δου (το CB) από 3W να ανέβει γύρω στα 100W. Ακολούθως, μέσω ενός προσαρμογέα αντιστάσεων, εναρμονίζει την έξοδο του πομπού με το «φορτίο» των λαμπτήρων αερίου, ώστε να υπάρχει μέγιστη μεταφορά ισχύος σε αυτές.

Δηλαδή πρόκειται για έναν ραδιοφωνικό πομπό στη συχνότητα των πολιτών που, αντί για κεραία, στην έξοδο συνδέεται μια λάμπα φωτισμού. Το φως της παράγεται από την ηλεκτρική διέγερση ενός αερίου, συνήθως, ευγενούς.

Τέλος, μια άλλη προσέγγιση, την οποία ακολούθησε και ο γράφων για προσωπικά πειράματα, είναι να χρησιμοποιηθεί μετασχηματιστής υψηλής τάσης αντί για ραδιοπομπό. Ο μετασχηματιστής θα πρέπει να αποκρίνεται ικανοποιητικά και στις υψηλότερες ακουστικές συχνότη τες της τάξης των 5000 Hz. Τέτοιος μετασχηματιστής είναι και ο λεγόμενος «πολλαπλασιαστής» τάσης που υπάρχει σε κάθε αυτοκίνη το και πωλείται ελεύθερα στα ανταλλακτικά αυτοκινήτων.

Χρησιμοποιώντας το ένα κανάλι από έναν στερεοφωνικό ενισχυτή που τυχόν υπάρχει στο σπίτι ή οποιονδήποτε άλλον ενισχυτή ακουστικών συχνοτήτων από 20W και πάνω, συνδέεται στην έξοδο του ενισχυτή αντί για το ηχείο, το πρωτεύον του μετασχηματιστή υψηλής τάσης. Στο δευτερεύον/έξοδο του μετασχηματιστή συνδέονται οι λαμπτήρες ευγενών αερίων. Στην είσοδο του ενισχυτή εφαρμόζεται μια γεννήτρια συχνοτήτων, με την οποία επιλέγουμε τη συχνότητα με την οποία θέλουμε να πειραματιστούμε, σύμφωνα με τον πίνακα του Crane, π.χ. 525 Hz για τη δερματοπάθεια Λεϊσμα νίαση Ντονοβάνη. Ο καθένας, έτσι, επιλέγει τη συχνότητα που αντιστοιχεί στον μικροοργανισμό που θα προσπαθήσει να εξοντώσει.

Τέλος, για την Ιστορία, αναφέρουμε το τραγικό τέλος του μεγαλοφυούς Ρέιμοντ Ράιφ, ο οποίος πέθανε το 1971 μόνος και παραγκωνισμένος από μια «κατά λάθος» υπερβολική δόση βάλιουμ και αλκοόλ, στο νοσοκομείο Grossmont του Σαν Ντιέγκο..

Επιμέλεια κι έρευνα άρθρου »»»»» Νάσος Τζίφας