Διατροφικός κώδικας "Αλιμεντάριους".

Ἐπειδὴ ἡ σελίδα ἀσχολεῖται μὲ τὸν φυσικὸ τρόπο ζωῆς,παρασκευης προϊοντων κλπ...δὲν θὰ μποροῦσα νὰ παραλείψω τὸν διατροφικὸ κώδικα ποὺ εἶναι ἤδη σὲ ἰσχὺ καὶ συνέχεια μεταλλασσεται εἰς βάρος μας.Παρακάτω παραθέτω ἕνα ἐμπεριστατωμένο ρεπορτάζ,μὲ πηγές μονο ἀπὸ τὸ διαδίκτυο.

Στὸ ἐξωτερικὸ καὶ βάσει τῆς ἀτζέντας ἐφαρμογῆς τοῦ ὀνομάζεται codex Alimentarius.

Ἂς ἀρχίσουμε ἀναφέροντας ὅλες τὶς πληροφορίες ποὺ βρῆκα γιὰ τὸν κώδικα.

Τί εἶναι λοιπὸν αὐτὸς ὁ κώδικας καὶ ποὺ ἀποσκοπεῖ.

07/2004

Ο «Codex Alimentarius» είναι, κυριολεκτικά μεταφρασμένος από τα λατινικά, ένας «Κώδικας Τροφίμων». Περιλαμβάνει μια σειρά γενικών και συγκεκριμένων προτύπων ασφάλειας τροφίμων που έχουν διατυπωθεί με στόχο την προστασία της καταναλωτικής υγείας και τη διασφάλιση δίκαιων πρακτικών στο εμπόριο τροφίμων. Τα τρόφιμα που τίθενται στην αγορά για τοπική κατανάλωση ή εξαγωγή πρέπει να είναι ασφαλή προς βρώση και καλής ποιότητας. Επιπλέον, τα τρόφιμα δεν πρέπει να φέρουν τους νοσογόνους οργανισμούς που θα μπορούσαν να βλάψουν τα ζώα ή τα φυτά στις χώρες εισαγωγής.

Ο «Codex Alimentarius» οργανώθηκε από κοινού στη δεκαετία του '60 από δύο οργανώσεις των Ηνωμένων Εθνών: τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) και τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO). Ο σκοπός του ήταν να καθοδηγήσει και να προωθήσει την επεξεργασία και καθιέρωση των ορισμών και των απαιτήσεων για τα τρόφιμα, να βοηθήσει στην εναρμόνισή τους και, με αυτό τον τρόπο, να διευκολύνει το διεθνές εμπόριο. Το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού ζει στις 170 χώρες, οι οποίες είναι μέλη του «Codex Alimentarius» και οι οποίες συμμετέχουν στη σύνταξη των προτύπων και πολύ συχνά στην εφαρμογή τους σε εθνικό και τοπικό επίπεδο.

Ο «Codex Alimentarius» είναι ένα διεθνώς χρησιμοποιούμενο σημείο αναφοράς

Αν και τα πρότυπα που υιοθετούνται από τον «Κώδικα» δεν είναι δεσμευτικά, φέρουν πολύ βάρος και αναγνωρίζονται ως απόλυτα βασισμένα στην επιστήμη. Όπου απαιτείται, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου αναφέρεται στα πρότυπα του «Κώδικα» στην προσπάθεια να επιλυθούν οι εμπορικές διαφωνίες που αφορούν τα είδη διατροφής ή τα προϊόντα τροφίμων. Οι εθνικοί και τοπικοί νόμοι και κανόνες έχουν σχεδόν πάντα τα πρότυπα του «Κώδικα» ως αφετηρία τους. Στην ουσία, η επιρροή του «Codex Alimentarius» επεκτείνεται σε κάθε ήπειρο, και η συμβολή του στην προστασία της δημόσιας υγείας και των δίκαιων πρακτικών στο εμπόριο τροφίμων είναι ανυπολόγιστη.

Τα πρότυπα του «Codex Alimentarius» μπορούν να είναι γενικά ή εστιασμένα σε συγκεκριμένα προϊόντα

Υπάρχουν χιλιάδες πρότυπα στον «Codex Alimentarius», τα οποία κυμαίνονται από αυτά που είναι γενικά, τα οποία ισχύουν για όλα τα τρόφιμα, μέχρι αυτά που εστιάζονται σε συγκεκριμένα τρόφιμα ή προϊόντα τους. Τα γενικά πρότυπα περιλαμβάνουν τα σχετικά με: την υγιεινή, τις ετικέτες, τα υπολείμματα φυτοφαρμάκων και κτηνιατρικών φαρμάκων, τις επιθεωρήσεις των εισαγωγών και εξαγωγών και τα συστήματα πιστοποίησης, τις μεθόδους ανάλυσης και δειγματοληψίας, τα πρόσθετα τροφίμων, τους μολυσματικούς παράγοντες και τη διατροφή και τα τρόφιμα για ειδικές διαιτητικές χρήσεις. Επιπλέον, υπάρχουν συγκεκριμένα πρότυπα για όλους τους τύπους τροφίμων και σχετικών προϊόντων, με εύρος από τα φρέσκα, κατεψυγμένα και επεξεργασμένα φρούτα και λαχανικά, τους χυμούς φρούτων, τα δημητριακά και τα όσπρια, έως τα λίπη και τα έλαια, τα ψάρια, το κρέας, τη ζάχαρη, το κακάο και τη σοκολάτα, το γάλα και τα γαλακτοκομικά.

Πώς φτιάχνονται τα πρότυπα;

Ο «Codex Alimentarius» οργανώνεται από την Επιτροπή του «Codex Alimentarius», η οποία είναι ένα διακυβερνητικό σώμα, όπου όλες οι χώρες-μέλη έχουν ψήφο. Διάφορες υποεπιτροπές ειδικών είναι αρμόδιες για τη σύνταξη των προτύπων, τα οποία υιοθετούνται στη συνέχεια από την Επιτροπή του «Κώδικα».

Ένα πρότυπο δημιουργείται όταν μια εθνική κυβέρνηση, ή μια υποεπιτροπή της Επιτροπής του «Codex Alimentarius», προτείνει να αναπτυχθεί ένα πρότυπο για ένα ιδιαίτερο θέμα ή τρόφιμο. Εάν η Επιτροπή του «Κώδικα» (ή η εκτελεστική υποεπιτροπή της) αποφασίσει ότι πρέπει να δημιουργηθεί ένα πρότυπο, η γραμματεία της Επιτροπής του «Κώδικα» συντάσσει ένα προσχέδιο προτύπου και το διακινεί στις κυβερνήσεις-μέλη για αξιολόγηση. Τα σχόλια εξετάζονται από τη σχετική υποεπιτροπή του «Κώδικα», η οποία μπορεί να παρουσιάσει το κείμενο ως προσχέδιο προτύπου στην Επιτροπή του «Κώδικα» όταν είναι έτοιμο. Εάν η Επιτροπή του «Κώδικα» υιοθετήσει το προσχέδιο προτύπου, τότε αυτό στέλνεται στις κυβερνήσεις αρκετές φορές σε μια διαδικασία «βήμα προς βήμα», η οποία οδηγεί στο τελικό προσχέδιο που γίνεται πρότυπο του «Κώδικα». Ο αριθμός των βημάτων ποικίλλει από πέντε ώς οκτώ και το σύστημα έχει σχεδιαστεί να επιτυγχάνει μια όσο το δυνατόν ευρύτερη συναίνεση. Αυτό μπορεί να διαρκέσει διάφορα έτη που ολοκληρώνουν. Εντωμεταξύ, η αρμόδια υποεπιτροπή, υποστηριζόμενη από τη γραμματεία, τροποποιεί και προσαρμόζει τις λεπτομέρειες όπως απαιτείται. Μερικές φορές, κάποια βήματα μπορούν να επαναληφθούν. Μόλις υιοθετηθεί από την Επιτροπή του «Κώδικα», το πρότυπο προστίθεται στον «Codex Alimentarius» - τον παγκόσμιο «Κώδικα Τροφίμων».

09/2011

Ακούμε λίγο-πολύ τι συμβαίνει στις Η.Π.Α. και στον Καναδά, συνήθως όμως δεν τους δίνουμε σημασία γιατί στην Ελλάδα πιστεύουμε ότι αυτά δεν πρόκειται να συμβούν εδώ πέρα. 

Σύμφωνα με το νέο αυτό κώδικα θα απαγορεύεται δια νόμου να καλλιεργείς στον κήπο σου οτιδήποτε, όπως και να δίνονται συνταγές για την παροχή κάθε είδους βιταμινών.Ήδη από το 2010 ξεκίνησαν να "ποινικοποιούν" την ομοιοπαθητική και όλα τα παράγωγα της εναλλακτικής μη χημικής (φάρμακα από βιομηχανίες) θεραπείας.

Εκατομμύρια άνθρωποι αναμένεται να υποφέρουν από διάφορες παθήσεις λόγω κακής διατροφής και περιορισμένης λήψης θρεπτικών διατροφικών στοιχείων, εάν επιτραπεί τελικά και ισχύσει ο επερχόμενος κώδικας διατροφής. Ο Κώδικας θα αναγράφει μόνο τα είδη που επιτρέπονται, καθιστώντας αυτομάτως παράνομη την κατοχή, παραγωγή και εμπορία οποιαδήποτε διατροφικού είδους που δεν συμπεριλαμβάνεται σ` αυτόν. Θα μπορούσε να περιγραφεί ως ένας οικονομικά επωφελής οργανισμός ελέγχου του πληθυσμού.

Μία πολύ σοβαρή ένδειξη για τις σκοτεινές προθέσεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και του κώδικα διατροφής που αναμένεται στο προσεχές μέλλον να ισχύσει, είναι η προσπάθεια να διατηρήσουν τον ανθρώπινο οργανισμό ανίκανο να αντισταθεί στις ασθένειες.Για τις πανίσχυρες πολυεθνικές φαρμακοβιομηχανίες, ο μόνος εχθρός που απειλεί τα υπέρογκα κέρδη τους είναι ο υγιεινός τρόπος ζωής των ανθρώπων.

Ο Κώδικας θα απαγορεύει τη χρήση θρεπτικών ουσιών όπως βιταμίνες και μέταλλα, χαρακτηρίζοντάς τις ως τοξίνες. Πολλά από τα θρεπτικά στοιχεία και βιταμίνες όπως η Α, Β, C, ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο προβλέπεται να ανακηρυχτούν παράνομα σε θεραπευτικές δοσολογίες.

Όλα τα ζώα και πτηνά παραγωγής (στα πτηνοτροφεία,χοιροστάσια,βουστάσια κλπ.), θα υποβάλλονται υποχρεωτικά -δια νόμου πια- σε αγωγή με αντιβιοτικά και ορμόνες (μη ξεχνάμε πως ήδη συμβαίνει αυτό αλλά έχεις και επιλογή να μην το κάνεις), ενώ στα πλαίσια της δήθεν κάθαρσης τους από εναπομείναντες παθογόνους οργανισμούς, όλα θα υποβάλλονται σε ακτινοβολία πριν φτάσουν στον πάγκο πώλησης η οποία παράλληλα με την εξόντωση των μικροοργανισμών θα καταστρέφονται τουλάχιστον το 85% των βιταμινών. Εντούτοις θα επιτρέπουν σε μεγαλύτερο ποσοστό τη συσσώρευση αφλατοξίνης στο γάλα, που πρόκειται για την δεύτερη ισχυρότερη καρκινογόνο ουσία η οποία παράγεται σε ζωικές τροφές.

Δεν θα μπορεί ή θα είναι πολύ δύσκολο ο καθένας να έχει πρόσβαση σε βιταμίνες, αμινοξέα, αντιοξειδωτικά, βότανα.Αποτέλεσμα, οι βιολογικές καλλιέργειες να ελέγχονται ακόμη και η απευθείας πώληση των προϊόντων που παράγει ο κάθε γεωργός.

Σύμφωνα με υπολογισμούς, αν ισχύσουν οι οδηγίες του κώδικα διατροφής, μόνο η ελάχιστη κατανάλωση των βιταμινών σε συνδυασμό με ενδεχόμενα κρούσματα γρίπης ή άλλων μορφών επιδημιών είναι ικανές να επιφέρουν δραματική μείωση του πληθυσμού του πλανήτη.

Η στέρηση και η ανεπάρκεια της φυσικής τροφής στις μεγαλουπόλεις και η κακή ποιότητα της διατροφής, είναι ο σοβαρότερος λόγος σήμερα για τις συνηθισμένες παθήσεις του πολιτισμένου κόσμου, όπως η χοληστερίνη, το σάκχαρο και οι καρδιακές παθήσεις…

Το άλλο φλέγον σκέλος του κώδικα είναι η παραγωγή και διάθεση των οπωροκηπευτικών. Ως γνωστόν, σήμερα το μεγαλύτερο μέρος (95%) της παραγωγής  οπωροκηπευτικών είναι υβρίδια,δηλαδή το αποτέλεσμα της διασταύρωσης δύο γενετικά ανόμοιων ατόμων, τα οποία όμως εκφράζουν κάποιο κοινό χαρακτηριστικό με διαφορετικό τρόπο. Στις αγροτικές καλλιέργειες, αγρότες και γεωπόνοι χρησιμοποιούν τον όρο για τις διαφορετικές ποικιλίες του ίδιου είδους (π.χ. καλαμπόκι) που συνήθως έχουν δημιουργηθεί με τεχνητό τρόπο για να παράγουν μεγαλύτερες ποσότητες ή πιο ανθεκτικά φυτά.

  Τα περισσότερα λαχανικά και κάποια από τα φρούτα που φτάνουν πλέον στο πιάτο μας έχουν «γεννηθεί» με τεχνητή γονιμοποίηση, δηλαδή είναι καρποί που έχουν προκύψει από την καλλιέργεια υβριδίων. Τα υβρίδια είναι σπόροι που δημιουργούνται από τους γεωπόνους, ώστε να συνδυάζουν χαρακτηριστικά δύο ή και περισσότερων ποικιλιών, με στόχο να δημιουργηθεί μια τρίτη με βελτιωμένα χαρακτηριστικά δε μιλάμε για το λεγόμενο μπόλιασμα.
Και αν η καλλιέργειά τους στα μέσα του 20ού αιώνα έδωσε κάποιες λύσεις σε διατροφικά προβλήματα, τα πράγματα έχουν φτάσει σήμερα στο άλλο άκρο, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την υγεία το περιβάλλον,τη βιοποικιλότητα αλλά και τη... γεύση.

Παρατίθεται ένα άκρως διαφωτιστικό άρθρο για τα υβρίδια.Μετά θα πούμε την κατάληξη της υβριδικής επανάστασης που μας έχει κατακλύσει.

Τα υβρίδια εξοστράκισαν τις παραδοσιακές ποικιλίες και φτάσαμε στον παραλογισμό. Η καλλιέργεια ποικιλιακών σπόρων και η διάθεση προϊόντων από αυτά να είναι παράνομη. Πώς; Οι αγρότες δεν επιτρέπεται να εμπορευτούν ποικιλίες που δεν είναι εγγεγραμμένες στους εθνικούς καταλόγους, οι οποίοι με τη σειρά τους έχουν κατακλυστεί μόνο από υβρίδια. Ελάχιστες παλαιές ποικιλίες περιλαμβάνονται σε αυτούς, αφού κανένας δεν έχει συμφέρον να μπει στην περίπλοκη διαδικασία κατάθεσης φακέλου προκειμένου να τις εντάξει. Αντίθετα, οι εταιρείες που θησαυρίζουν από τα υβρίδια έχουν.

Πότε και γιατί εφευρέθηκαν;

«Τα υβρίδια εφευρέθηκαν για να δώσουν λύση σε υπαρκτά προβλήματα», επισημαίνει ο κ. Αθανάσιος Μαυρομάτης, επίκουρος καθηγητής γενετικής και βελτίωσης φυτών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας. «Το 1930, στις ΗΠΑ, ένας μύκητας κατέστρεφε σωρηδόν τις καλλιέργειες καλαμποκιού, πλήττοντας σημαντικά την οικονομία». Το υβρίδιο καλαμποκιού, λοιπόν, ήταν ένα από τα πρώτα που παρήχθησαν από τους γεωπόνους. «Στις αναπτυσσόμενες χώρες έδωσαν τροφή στους υποσιτιζόμενους», προσθέτει ο επίκουρος καθηγητής Γεωπονικής Αθηνών κ. Δημήτρης Μπιλάλης. «Το '70, χάρη στα υβρίδια που εξασφάλισαν πλουσιοπάροχες σοδειές καλαμποκιού, μειώθηκαν οι τιμές των ζωοτροφών, με αποτέλεσμα να γίνει το κρέας μια προσιτή πλέον οικονομικά τροφή για τους κατοίκους των αναπτυσσόμενων χωρών.

Τα υπέρ και τα κατά

«Τα πλεονεκτήματα στην καλλιέργεια υβριδίων είναι ότι προσφέρουν μια καλλιέργεια ανθεκτική στον καύσωνα ή στα παθογόνα, ενώ παράλληλα μπορεί να διορθωθούν τα οργανοληπτικά τους χαρακτηριστικά - άρωμα, χρώμα, γεύση και μέγεθος του είδους», λέει ο κ. Δημήτρης Μπιλάλης. «Οι εταιρείες που κατασκευάζουν τα ευρέως καλλιεργούμενα υβρίδια έχουν βασική προτεραιότητα τις υψηλές αποδόσεις. Εν καιρώ αναδείχθηκαν πολλά αρνητικά στοιχεία. Οι υβριδικές καλλιέργειες έχουν μεγάλες απαιτήσεις σε νερό και λίπασμα, ενώ αποδεικνύονται πολύ ευαίσθητες σε παθογόνα, με συνέπεια οι γεωργοί να χρησιμοποιούν μεγάλες ποσότητες χημικών». Παράλληλα, «η ευρωστία των υβριδίων εμφανίζεται μόνο στην πρώτη γενιά, από τη δεύτερη ξεκινά η κατάρρευση, επειδή φέρουν εκφυλιστικά κύτταρα», λέει ο κ. Αθανάσιος Μαυρομάτης, επίκουρος καθηγητής γενετικής
και βελτίωσης φυτών στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.

Γι' αυτό και οι παραγωγοί είναι υποχρεωμένοι να αγοράζουν κάθε χρόνο καινούργιους πληρώνοντας ακριβά. (Ενας υβριδικός σπόρος αγγουριάς, για παράδειγμα, υπολογίζεται στα 30 λεπτά.) Με αυτό τον τρόπο αναπαράγεται ένας φαύλος κύκλος, που αναγκάζει τους παραγωγούς να προμηθεύονται υβρίδια και χημικά φυτοφάρμακα. Ετσι, το κόστος παραγωγής αυξάνεται και, κατ' επέκταση, και η τιμή πώλησης.

Θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί φυσικά;

Στην περίπτωση ορισμένων ειδών, είναι πιθανόν, αλλά πάρα πολύ σπάνιο. «Τα σταυρογονιμοποιούμενα είδη, όπως το καλαμπόκι, τα ζαχαρότευτλα, το ακτινίδιο και το αγγούρι, θεωρητικά έχουν από τη φύση τους την τάση να κάνουν τέτοιους είδους διασταυρώσεις», διευκρινίζει ο κ. Αθανάσιος Μαυρομάτης. «Αυτό δεν ισχύει στα αυτογονιμοποιούμενα είδη, όπως η ντομάτα και η μελιτζάνα». Στα είδη αυτά, όπως εκτιμά ο γενετιστής, δεν ήταν επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας υβριδίων, αλλά λειτούργησε ως δέλεαρ η αύξηση του κέρδους. «Αν οι γεωργοί μπορούσαν να εξασφαλίσουν καλή τιμή με την καλλιέργεια παραδοσιακών ποικιλιών, δεν θα κατέφευγαν στα υβρίδια», σχολιάζει ο κ. Κωνσταντίνος Ακουμιανάκης, αναπληρωτής καθηγητής στο Γεωπονικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Η βιομηχανία των υβριδίων

«Οι εταιρείες εμπορίας υβριδίων, που είναι λιγοστές αλλά παντοδύναμες, δεν γνωστοποιούν ποτέ τους «γονείς» του κάθε νέου σπόρου», τονίζει ο κ. Μαυρομάτης. Η διαδικασία δημιουργίας υβριδίων δεν είναι καθόλου εύκολη - απαιτεί πολύ χρόνο, κάποια έτη και τεχνογνωσία. «Για πάνω από δέκα χρόνια κάναμε δοκιμές, ώστε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα», λέει στο ΟΙΚΟ ο κ. Γιώργος Καπότης, καθηγητής στα ΤΕΙ Μεσολογγίου και «πατέρας» ενός δημοφιλούς υβριδίου κολοκυθιού. Ο κ. Καπότης, εισακούοντας τις ανάγκες της αγοράς, δημιούργησε ένα κολοκύθι όπως το ονειρεύονταν οι έμποροι: «Σε πράσινο χρώμα, ούτε πολύ ανοιχτό ούτε πολύ σκούρο, που μπορεί να κρατά το λουλούδι για πολύ καιρό».

Αυτό το υβρίδιο είναι και ένα από τα ελάχιστα εγχώρια. Οι Ελληνες γεωργοί ως επί το πλείστον αγοράζουν εισαγόμενα. Πρωτοπόροι στον τομέα είναι η Ολλανδία και ακολουθούν οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, το Ισραήλ, η Γαλλία, η Αγγλία και η Ιαπωνία. Τα «εισαγόμενα» υβρίδια, ωστόσο, έχουν a priori ένα επιπλέον μειονέκτημα: έχουν κατασκευαστεί σε χώρες με διαφορετικά γευστικά πρότυπα και εδαφοκλιματικές συνθήκες.

Γιατί υπολείπονται στη γεύση;

Στην «πιάτσα» των υβριδίων βρίσκει κανείς κυριολεκτικά ό,τι θέλει: ντομάτα μικρή αλλά μεστή, κατάλληλη για βιομηχανική χρήση, για πολτό ή χυμό, για θερμοκήπιο καθώς και για κάθε ξεχωριστή εποχή του έτους. «Οι ερευνητές δίνουν πραγματική μάχη για να βελτιώσουν κάθε φορά τα παραγόμενα υβρίδια, αλλά είναι εξαιρετικά δύσκολο να συνδυάσεις πολλά χαρακτηριστικά για να κάνεις το τέλειο υβρίδιο. Οι οίκοι σποροπαραγωγής αναγκάζονται να δώσουν προτεραιότητα σε κάποιον παράγοντα - ανθεκτικότητα, απόδοση, εμφάνιση…» επισημαίνει ο κ. Μαυρομάτης.

Προς το παρόν, αυτό που διαπιστώνουμε όλοι είναι ότι χάθηκε η ιδιαίτερη γεύση του κάθε προϊόντος. Είναι σαφές, λοιπόν, ότι οι οίκοι σποροπαραγωγής έδωσαν έμφαση στην όψη και την αντοχή του προϊόντος, ξεχνώντας όμως το πιο βασικό. «Η γεύση πολλές φορές οφείλεται και στα λάθη των παραγωγών κατά την καλλιέργεια», συμπληρώνει ο κ. Ακουμιανάκης. «Στις μεθόδους, για παράδειγμα, που χρησιμοποιούν για την καρπόδεση της ντομάτας, όπου δεν αφήνουν χρόνο στο φυτό για να αναπτυχθεί φυσιολογικά και να αποκτήσει τα οργανοληπτικά του χαρακτηριστικά».

Είναι εξίσου θρεπτικά;

Οπως εξηγούν οι επιστήμονες στο ΟΙΚΟ, δεν έχει αποδειχτεί ακόμα ότι υστερούν σε θρεπτικά συστατικά. Η λογική πάντως λέει πως λόγω του ότι είναι πιο παραγωγικά και επιπλέον έχουν αυξημένο ποσοστό νερού στη σύνθεσή τους, ανά μονάδα βάρους έχουν μικρότερη συγκέντρωση θρεπτικών συστατικών.

Τι κίνδυνοι υπάρχουν;

Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από τη μονοκρατορία των υβριδίων στην παραγωγική διαδικασία είναι περιβαλλοντικοί, κοινωνικοί και οικονομικοί. «Αυτό που είναι περισσότερο ανησυχητικό είναι ότι, εξαιτίας των υβριδίων έχει χαθεί πολύ μεγάλο ποσοστό των παραδοσιακών ποικιλιών, ενώ παράλληλα υπάρχει μια έντονη εξάρτηση των Ελλήνων παραγωγών και κατ' επέκταση όλης της εγχώριας παραγωγής από εταιρείες εμπορίας υβριδίων», τονίζει ο κ. Μαυρομάτης.

Παράλληλα, παραγωγοί και επιστήμονες εκπέμπουν SOS για την εξαφάνιση των ποικιλιών. «Σύμφωνα με τον Οργανισμό Τροφίμων και Γεωργίας (FAO), περίπου 75% του φυτικού γενετικού υλικού και 90% των ντόπιων ποικιλιών έχουν εκλείψει μέσα στα τελευταία 100 χρόνια», λέει η κ. Βαγγελιώ Χρηστίδου, απόφοιτος του προγράμματος μεταπτυχιακών σπουδών «Γεωργία και Περιβάλλον» του Πανεπιστημίου Αιγαίου που εκπόνησε τη διπλωματική της στο θέμα. «Στην Ελλάδα, μόνο το 1% των εγχώριων ποικιλιών σίτου και το 2 - 3% των λαχανικών, που υπήρχαν πριν από πενήντα χρόνια, διασώζεται υπό καλλιέργεια σήμερα».

«Το μαύρο σουσάμι Χίου έχει εκλείψει», υπενθυμίζει ο κ. Μπιλάλης, «όπως και οι γυμνοκριθοί Μεσολογγίου». Ωστόσο, η ισχύουσα νομοθεσία -κοινοτική και εθνική- προωθεί τα υβρίδια. «Οι αγρότες δεν επιτρέπεται να εμπορευτούν ποικιλίες που δεν είναι εγγεγραμμένες στους εθνικούς καταλόγους, οι οποίοι περιλαμβάνουν ελάχιστες παλαιές ποικιλίες και πολλά υβρίδια», υπογραμμίζει η κ. Χρηστίδου. «Οι τοπικές ποικιλίες, επομένως, στερούνται εμπορικής δύναμης και οι αγρότες μπορούν να τις καλλιεργήσουν μόνο ιδιωτικά ή να χαρίσουν σπόρο σε φίλους τους».

Τι είναι τα υβρίδια

Τα υβρίδια είναι σπόροι που δημιουργούνται από τους γεωπόνους, που συνδυάζουν χαρακτηριστικά δύο ή και περισσότερων ποικιλιών, με στόχο να δημιουργηθεί μια τρίτη με βελτιωμένα κατά το δοκούν χαρακτηριστικά. Δεν πρέπει να συγχέονται με τα γενετικά τροποποιημένα προϊόντα, αφού στη διαδικασία παραγωγής των υβριδίων δεν παρεμβαίνει η βιοχημεία. «Υπάρχουν τρία είδη υβριδισμού», εξηγεί στο ΟΙΚΟ ο κ. Μαυρομάτης. «Ο ενδοειδικός, ο διειδικός και ο σωματικός». Στην πρώτη περίπτωση, γίνεται ο συνδυασμός χαρακτηριστικών μεταξύ ποικιλιών του ίδιου είδους, η οποία πραγματοποιείται σε ειδικά διαμορφωμένους χώρους στα αγροκτήματα. «Γίνεται δηλαδή μεταφορά γύρης μεταξύ των δύο φυτών, για παράδειγμα δύο ειδών ντομάτας». Στη δεύτερη περίπτωση γίνεται «πάντρεμα» ειδών που ανήκουν στην ίδια οικογένεια.

Μπορούν να συνδυαστούν χαρακτηριστικά από την ντομάτα και την πατάτα, που ανήκουν στην ίδια οικογένεια των Σολανωδών, αυτό όμως τις πιο πολλές φορές απαιτεί εργαστηριακή υποστήριξη. Στον σωματικό υβριδισμό, που πραγματοποιείται πάντα σε εργαστήριο, γίνεται ένωση κυττάρων χωρίς την κυτταρική μεμβράνη. Στη χώρα μας, ωστόσο, το 99% των υβριδίων που χρησιμοποιούνται στη γεωργική παραγωγή προέρχονται από ενδοειδικό υβριδισμό. Σε άλλες χώρες, από τις οποίες εισάγουμε προϊόντα αλλά και σπόρους, όπως η Ολλανδία, εδώ και χρόνια καλλιεργούνται υβρίδια όπως η ντοματοπατάτα. Το μέλλον θα δείξει πώς θα εξελιχθεί η κατάσταση και στη χώρα μας. Πάντως, ήδη τα υβρίδια αποτελούν μονόδρομο και στην ελληνική συμβατική γεωργία. Στη βιολογική γεωργία καλλιεργούνται σε μεγάλο ποσοστό υβρίδια, αν και είναι πολλοί οι βιοκαλλιεργητές που συλλέγουν και αναπαράγουν δικούς τους σπόρους.

Οδηγίες «πλοήγησης» στη λαϊκή ή στον μανάβη

Υπολογίζεται ότι πάνω από το 80% των λαχανοκομικών που πωλούνται σήμερα προέρχονται από την καλλιέργεια υβριδίων. Στα κηπευτικά τα πιο διαδεδομένα υβρίδια είναι αυτά της ντομάτας.
•   Ακόμη και αν δεν μπορούμε όμως να αποφύγουμε να αγοράσουμε υβρίδια -που στις περισσότερες των περιπτώσεων δεν μπορούμε-, επιλέγουμε εκείνα που έχουν καλύτερη γεύση, επικροτώντας την τεχνολογία στην υπηρεσία του καταναλωτή και όχι της αγοράς που προτιμά άνοστες ντομάτες που δεν σαπίζουν με τίποτα. Πώς εντοπίζουμε τα πιο νόστιμα; Με την παραδοσιακή μέθοδο της δοκιμής.
•   Διαλέγουμε με την όσφρηση και την αφή και όχι με την όραση. Δεν διαλέγουμε τα «όμορφα λαχανικά», αλλά τα μοσχομυρωδάτα και όσα διαθέτουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
•   Προτιμάμε λαχανικά και φρούτα στον καιρό τους. Ετσι, έχουμε περισσότερες πιθανότητες να πετύχουμε ποικιλιακό προϊόν και όχι υβρίδιο.

Στους πάγκους

ΝΤΟΜΑΤΕΣ: Στην περίπτωση της ντομάτας, είναι σχεδόν αδύνατον να βρείτε στην αγορά κάτι εκτός από υβρίδια. Η θρυλική ποικιλία Μπατάλα της Βραυρώνας, μια μεγάλη, άβολη για τα εμπορικά δεδομένα, αλλά πεντανόστιμη ντομάτα, μπορεί να αναζητηθεί μόνο για ένα μήνα του χρόνου στη Βραυρώνα. Τι θα βρείτε; Δώδεκα με δεκαπέντε είναι τα πιο εμπορεύσιμα υβρίδια ντομάτας. Υβριδικοί σπόροι με πολύ καλές αποδόσεις, που δημιουργούν φυτά υψηλής ανάπτυξης. Ετσι έχουμε:
•   ντομάτες χωρίς σπόρια για παραγωγή πάστας
•   ντοματάκια τύπου cherrie, τα οποία δεν πρέπει να μπερδεύουμε με το ντοματάκι Σαντορίνης
•   πιο σκληρές και χονδρόφλουδες εξωτερικά, για να μεταφέρονται εύκολα, που όμως «νερουλιάζουν» εσωτερικά
•   ντομάτες που διατηρούνται για περισσότερο χρόνο εκτός ψυγείου χωρίς να παθαίνουν τίποτα.
ΑΓΓΟΥΡΙΑ: Εχει γενικευτεί η καλλιέργεια υβριδίων, που στόχο έχουν την ομοιομορφία και το συγχρονισμό ωρίμασης της παραγωγής έτσι ώστε να είναι εύκολη η συγκομιδή (βιομηχανοποιημένη καλλιέργεια). Εξαίρεση αποτελεί η ποικιλία Κνωσού, που παράγεται στην Κρήτη. Οι καταναλωτές τα προτιμούν γιατί είναι μικρά και τρυφερά. Προς σύγχυση των τελευταίων, ωστόσο, έχει δημιουργηθεί και υβρίδιο με την ίδια ονομασία και τα ίδια χαρακτηριστικά!
ΠΙΠΕΡΙΕΣ: Οι Φλωρίνης είναι ΠΟΠ (Προστατευόμενη Ονομασία Προέλευσης) και πρόκειται για ντόπια ποικιλία. Στα υπόλοιπα είδη έχουν διαδοθεί πολύ τα υβρίδια, αλλά πιθανόν να βρείτε και ποικιλίες λίγο πιο «κακομούτσουνες». Ωστόσο, οι πολύχρωμες (πορτοκαλί- κίτρινες) είναι χωρίς αμφιβολία υβριδικά προϊόντα.
ΜΕΛΙΤΖΑΝΕΣ: Οι φλάσκες, ως επί το πλείστον, παράγονται από υβριδικές καλλιέργειες. Οι τσακώνικες, όμως, που παράγονται στο Λεωνίδιο, όπως και οι λευκές της Σαντορίνης αποτελούν παραδοσιακές ποικιλίες.
ΚΑΡΠΟΥΖΙΑ: Προτιμήστε τα μεγάλα και βαριά καρπούζια, τα «παραδοσιακά», έστω και αν δυσκολεύεστε να τα μεταφέρετε. Τα μικρά, γνωστά με την εμπορική τους ονομασία baby ή sugar baby, είναι προϊόν εργαστηριακής προεργασίας (ονομάζονται τριπλοειδείς σειρές και είναι παράγωγα μιας διαδικασίας που διαφοροποιείται από τον υβριδισμό), γι' αυτό και είναι μικρά στο μέγεθος και συχνά άσπερμα. Παρ' όλα αυτά, είναι συνήθως πολύ νόστιμα. Αλλη συνήθης πρακτική στο δημοφιλές φρούτο είναι το μπόλιασμα κολοκύθας, με αποτέλεσμα να αποκτά το καρπούζι πολύ γερό ριζικό σύστημα, που δεν πλήττεται εύκολα από εχθρούς, αλλά και κολοκυθένια γεύση.
ΠΕΠΟΝΙΑ: Παραδοσιακή ποικιλία παραμένει το αργίτικο πεπόνι. Στα υπόλοιπα είδη έχει επέλθει «τεχνητή γονιμοποίηση».

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ

Υπεύθυνο όργανο για τη φύλαξη των σπόρων είναι η Τράπεζα Γενετικού Υλικού του ΕΘΙΑΓΕ στο Θέρμο Θεσσαλονίκης, η οποία δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, λόγω υποχρηματοδότησης και έλλειψης προσωπικού υπολειτουργεί. Στο εξωτερικό κάθε πόλη έχει τη δική της τράπεζα γενετικού υλικού. Η λύση, συνεπώς, έρχεται συχνά έξωθεν. «Στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι Γερμανοί κατακτητές συνέλεξαν και από την Ελλάδα σπόρους ποικιλιών, τους οποίους διέσωσαν», εξηγεί ο κ. Μαυρομάτης. «Από τις δικές τους τράπεζες πήραμε δείγματα και προσπαθήσαμε να τα ταυτοποιήσουμε με τις πάλαι ποτέ ελληνικές ποικιλίες». Ο κ. Μαυρομάτης με την επιστημονική του ομάδα επιχειρούν να διασώσουν ποικιλίες οσπρίων και σιτηρών σε αγρόκτημα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας.

Εξαιρετικά σημαντική είναι η προσπάθεια που κάνει και η μη κυβερνητική οργάνωση ΠΕΛΙΤΙ που ιδρύθηκε το 1995. «Το μονόκοκκο σιτάρι, που είχε βρεθεί σε αρχαιολογικές ανασκαφές και χρονολογείται πριν από 8.000 χρόνια, μέχρι πρόσφατα υπήρχε μόνο στην Τράπεζα Γενετικού Υλικού», εξηγεί ο ιδρυτής της, κ. Παναγιώτης Σταϊνατούδης, που τον περασμένο Μάιο βραβεύτηκε από το Bioversity International ως φύλακας της βιοποικιλότητας της Μεσογείου. «Μέσω της προώθησης που κάναμε, το σιτάρι αυτό βρίσκεται σήμερα μέσα σε ψωμί και αλεύρια. Το ίδιο συνέβη και με το δίκοκκο σιτάρι, που διέσωσε το αγρόκτημα Αντωνοπούλου. Παρόμοιο ελπιδοφόρο μήνυμα έρχεται και από τη διάσωση του σέλινου για φύλλο, της ντομάτας-μήλο από τις Σέρρες και το στενοκούκι της Ιθάκης, που καλλιεργούσε ο Λαέρτης». Κάθε Σεπτέμβριο, το δίκτυο δημοσιεύει τα αγροκτήματα απ' όπου μπορεί κανείς να προμηθευτεί δωρεάν σπόρους ποικιλιών.

Λοιπόν τα υβρίδια βρίσκονται για καλά μέσα στη ζωή μας όπως και στο κορμί μας.

Το ζήτημα εδώ είναι πως ο Κώδικας θέλει να μας απομακρύνει από την φύτευση και παραγωγή οποιουδήποτε κηπευτικού.

Ο τρόπος απλός,οι βιομηχανίες των υβριδίων πατεντάρουν πια το προϊόν τους με αποτέλεσμα να έχουν τα δικαιώματα-οφέλη των προς καλλιέργεια οπωροκηπευτικών.
Δηλαδή αν είσαι παραγωγός, όπως αναφέρει το παραπάνω δημοσίευμα, σίγουρα φυτεύεις υβρίδια πατενταρισμένα μέσω της πιστοποιημένης τράπεζας και των εθνικών καταλόγων.

Αν όμως είσαι ιδιώτης,απαγορεύεται δια νόμου η φύτευση και αναπαραγωγή οποιουδήποτε πατενταρισμένου κηπευτικού.Η προέκταση του κώδικα είναι η απαγόρευση στα φυτώρια να πωλούν το οποιοδήποτε κηπευτικό στον ιδιώτη,καθώς απαγορεύεται η φύτευση.
Ήδη τα πρώτα δείγματα ήρθαν κι εδώ στην Ελλάδα,πράγμα που σηματοδοτεί την ισχύουσα νομοθεσία των ΗΠΑ να μεταφέρεται σιγά σιγά (ή ολοταχώς) στην Ελλάδα.

16.03.2012 Παρακάτω βλέπουμε ένα μικρό δείγμα του μέλλοντος στα σούπερ μάρκετ.
   

Μία εταιρεία Κολοσσός στην παραγωγή διάθεση και νομιμοποίηση κάθε είδους μεταλλαγμένου είναι η παρακάτω:

Αναφέρομαι στην πολυεθνική εταιρία γεωργικής βιοτεχνολογίας Monsanto Corporation. Βρίσκεται σε περισσότερες από 100 χώρες στον κόσμο: ΗΠΑ, Κεντρική & Νότια Αμερική,  Καναδά, Ευρώπη, Αφρική, Μέση Ανατολή, Ασία και Ειρηνικό. Γραφεία τους θα συναντήσουμε και στην Ελλάδα.

Επίσημος σκοπός της Monsanto είναι να σταθεί στο πλευρό των αγροτών καθώς δισεκατομμύρια άνθρωποι εξαρτώνται από το τι κάνουν οι αγρότες. Το κάνει μέσω καλλιέργειας-πώλησης-διακίνησης σπόρων οι οποίοι αναπτύσσονται μέσω βιοτεχνολογικών και χημικών προϊόντων προστασίας των καλλιεργειών τα οποία παρασκευάζει και διακινεί. Μελετώντας την επίσημη ιστοσελίδα της διαβάζουμε, επίσης, για υπευθυνότητα, αξίες, ακεραιότητα, τιμιότητα, συνέπεια, ευπρέπεια, διαφάνεια, κατανόηση, σεβασμό και αποτελεσματική επιστασία τα οποία όλα αυτά μαζί αποφέρουν υψηλή ποιότητα προϊόντων και πολλά οφέλη σε πελάτες, καταναλωτές και, φυσικά, στο περιβάλλον.

Αλλά και μόνο το γεγονός ότι βρίσκεται σε τόσες χώρες οπότε και τείνει να γίνει ένα παγκόσμιο μονοπώλιο που θα ελέγχει τι τρώμε, καθιστά την εταιρία ύποπτη. Ωστόσο, υπάρχουν πολλά στοιχεία εναντίον της που την καθιστούν κάτι παραπάνω: ένοχη και υπόλογη για μία παγκόσμια διατροφική συνωμοσία με πρόσχημα την καλύτερη υγεία και τη μείωση του κόστους γεωργικής παραγωγής αλλά με απώτερο σκοπό τον αποδεκατισμό του παγκόσμιου πληθυσμού. Κατηγορείται, επίσης, για εγκλήματα ενάντια στη φύση, ενάντια στο δικαίωμα των αγροτών να καλλιεργούν μη μεταλλαγμένα φυτά και το δικαίωμα των καταναλωτών να τρώνε μη μεταλλαγμένες τροφές.

Η πολυεθνική εταιρία γεωργικής βιοτεχνολογίας Monsanto είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός του ζιζανιοκτόνου glyphosate γνωστό κι ως Roundup το οποίο δεν είναι βιοδιασπώμενο (αν και αρχικά πωλούνταν ως τέτοιο) αλλά εντελώς τοξικό και ενοχοποιείται για συμμετοχή στην ανάπτυξη καρκίνων 

Το 1989 η Monsanto έπρεπε να υποβάλει μία επιστημονική έκθεση σχετικά με την  rBGH, στην Διοίκηση Φαρμάκων και Τροφίμων των ΗΠΑ (FDA), μιας και αρκετές χώρες είχαν απαγορεύσει την εισαγωγή της λόγω βλαβερών επιπτώσεών της στην υγεία ανθρώπων και ζώων. Η Margarete Miller, υπεύθυνη για την έκθεση, την ετοιμάζει και αμέσως μετά παραιτείται από την Monsanto, για να προσληφθεί στην FDA. Η πρώτη της ενέργεια ήταν να εγκρίνει την έκθεση που έγραψε η ίδια, για λογαριασμό της Monsanto!  

Με ανάλογη πονηριά, πέρασε ο Νόμος S-510 (Food Safety Bill S-510), μέσω του Michael R. Taylor, ο οποίος φαίνεται να μεσολαβεί ως δικηγόρος της Monsanto σε μία πολύ νευραλγική, για την Monsanto, θέση στην FDA. Επί της θητείας του, ως επίτροπος, υπογράφτηκε ο Νόμος S-510 από το κονγκρέσο, για τον Εκσυγχρονισμό Ασφαλείας Τροφίμων. Σύμφωναμε αυτόν η κυβέρνηση των ΗΠΑ μπορεί να εξουσιάζει πάνω στο δικαίωμα των πολιτών για το εμπόριο και τις μεταφορές των τροφίμων, αλλά και να ελέγχει οτιδήποτε φυτεύεται στον κήπο τους, ώστε να μπορεί να το κηρύξει παράνομο αν δεν πληρεί τις προϋποθέσεις και τους ελέγχους που θέλουν να επιβάλουν. Μάλιστα παραχωρείται η εξουσία να συλλαμβάνει και να φυλακίζει. Έτσι, η σπορά θα δίνεται μόνο σε εξουσιοδοτημένες εταιρίες τύπου Monsanto. 

Όλα αυτά έχουν άμεση σχέση με τον Codex Alimentarius αφού στην ουσία είναι ο S-510 για την Ευρώπη με αφανείς εισηγητές τις Monsanto, Cargill, Aventis, BASF, Bayer,δηλαδήτην πρώην I.G. Farben (κατασκευάστρια στην ναζιστική Γερμανία όπλων, πυρομαχικών, αερίου μαζικής εξόντωσης κρατουμένων που διασπάστηκε στις BASF, Bayer και Hoechst).

Οι κατηγορίες

Περισσότερα από τα μισά χημικά και υποκατάστατα που ενέκρινε η FDA για λογαριασμό της Monsanto από το 1976-1985 έπρεπε να ανακληθούν λόγω απροσδόκητων παρενεργειών.  Ωστόσο η FDA έκανε τα στραβά μάτια, τουλάχιστον, σε κάποιες από αυτές, κατά την θητεία του Υπουργού Άμυνας Donald Rumsfeld ο οποίος συμπτωματικά υπήρξε πρόεδρος της Searle Pharmaceuticals, την οποία απέκτησε η Monsanto. 

Σύμφωνα με την Greenpeace το 91% των μεταλλαγμένων σπόρων που κυκλοφορούν στην παγκόσμια αγορά, ειδικά στις χώρες που έχει πρόσβαση, κατασκευάζονται από την Monsanto. Αυτό σημαίνει κινδύνους για την υγεία, απώλεια της βιοποικιλότητας, αυξημένη χρήση τοξικών ζιζανιοκτόνων και πολλά άλλα περιβαλλοντικά προβλήματα.

Σε πολλά μέρη του κόσμου μεγάλες εταιρείες τροφίμων και λιανοπωλητές αρνούνται να πουλήσουν γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα. Πολλές κυβερνήσεις έχουν απαγορεύσει την καλλιέργεια μεταλλαγμένων φυτών ή αρνούνται να τα εισάγουν. Αλλά η Monsanto δεν το βάζει εύκολα κάτω. Κάνει τα πάντα προκειμένου να πλημμυρίσει την παγκόσμια αγορά με τα αμφίβολης ποιότητας προϊόντα της. Έτσι, ξεκινάει δωροδοκίες προς αξιωματούχους της Ινδονησίας μεταξύ των ετών 1997-2002 προκειμένου να πλασαριστούν εντομοκτόνα με λανθασμένα στοιχεία. Οι αγωγές πέφτουν βροχή και η Monsanto αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμο 1,5 εκατομμύριο δολάρια στην αμερικανική κυβέρνηση για τις δωροδοκίες αυτές, αλλά και για την αποφυγή ελέγχων στις νέες γενετικά μεταλλαγμένες καλλιέργειες βαμβακιού που προωθούσε.

Με πρόσχημα την πείνα και την φτώχεια σε αφρικανικές περιοχές, η Monsanto καλλιεργεί εκεί μεταλλαγμένα φυτά και σπόρους αλλά, όχι προς όφελος των κατοίκων, των αγροτών ή του περιβάλλοντος. Σύμφωνα με έκθεση του Αφρικανικού Κέντρου για τη Βιοασφάλεια και της διεθνούς οργάνωσης Φίλοι της Γης: «Οι μεταλλαγμένες καλλιέργειες στην Αφρική δεν θα επιλύσουν το πρόβλημα της πείνας. Οι περισσότερες μεταλλαγμένες καλλιέργειες που μέχρι σήμερα γίνονται για εμπορικούς σκοπούς προορίζονται για ζωοτροφές, και όχι για τη διατροφή, και καμία δεν έχει παρουσιαστεί ως μέσο για την αντιμετώπιση του προβλήματος της πείνας και της φτώχειας». Ενώ πολλές γενετικές τροποποιημένες ποικιλίες όπως η γλυκοπατάτα δεν απέδωσαν όσο η μη μεταλλαγμένη.

Κάτι παρόμοιο συνέβη και στην Ινδία με το μεταλλαγμένο βαμβάκι που προώθησε, διαψεύδοντας όλες τις προσδοκίες των Ινδών αγροτών ότι θα ελαχιστοποιούσε τις ζημιές των εντόμων και άρα το κόστος. Φυσικά, η Monsanto δεν παραδέχτηκε την αποτυχία των καλλιεργειών, ούτε αποζημίωσε στους αγρότες. Αντιθέτως, αύξησε τις προωθητικές ενέργειες για τη χρήση του συγκεκριμένου βαμβακιού.

Περισσότερες από 300 οργανώσεις διακήρυξαν ότι υποστηρίζουν μία παγκόσμια απαγόρευση της «Τεχνολογίας Εξολοθρευτής» της Monsanto ισχυριζόμενοι ότι οι απειλείται η βιοποικιλότητα και οι καλλιέργειες 1,4 δισεκατομμυρίων ανθρώπων. Διότι οι σπόροι φυτεύονται, η σοδειά μαζεύεται αλλά οι νέοι σπόροι που μαζεύονται δεν μπορούν να φυτευτούν την επόμενη χρονιά, επειδή οι αρχικοί έχουν τροποποιηθεί γενετικά, με αποτέλεσμα οι καλλιέργειες να είναι στείρες οπότε οι αγρότες αναγκάζονται να αγοράζουν κάθε χρόνο νέους σπόρους από τη Monsanto, προκειμένου να καλλιεργήσουν τα προϊόντα τους. Η Monsanto τότε (1999) υποχώρησε, αλλά πολύ γρήγορα επανήλθε με νέο σχέδιο προώθησης.

Η ίδια η εταιρία έχει κάνει πάρα πολλές αγωγές σε Αμερικανούς αγρότες, οδηγώντας κάποιους από αυτούς σε χρεοκοπίες μετά από καταδικαστικές αποφάσεις, κερδίζοντας από αυτές εκατομμύρια δολάρια. Για ποιο λόγο τους μήνυσε; Για οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε: ακόμα και για το γεγονός ότι ο αγρός τους μολύνθηκε από τη γύρη ή τον σπόρο μεταλλαγμένης καλλιέργειας άλλου αγρότη, από γενετικά μεταλλαγμένους σπόρους της προηγούμενης χρονιάς που ξεπετάχτηκαν, ή «είχαν επιζήσει και φύτρωσαν», σε αγρούς με μη μεταλλαγμένες ποικιλίες την επόμενη χρονιά. 

Κλείνοντας, ίσως είναι σημαντικό να αναφέρουμε πως πολλά ακούγονταικαι λέγονται για συγχώνευση ή εξαγορά της Monsanto από την Κινέζικη πολυεθνική Sinochem (πετροχημικά, πλαστικά, αγροχημικά), ή ακόμα και μεταξύ τους μυστικές συμφωνίες. 

Η Monsanto, που ιδρύθηκε από οικογένεια εβραϊκής καταγωγής με δουλοκτητικές και δουλεμπορικές δραστηριότητες,  είναι η πολυεθνική με τον τίτλο της πιο ρυπογόνου και επικίνδυνης εταιρείας στην ιστορία της βιομηχανίας, με τις περισσότερες δικαστικές αγωγές και μηνύσεις που έχουν ασκηθεί ποτέ κατά εταιρείας, για αιτίες που αφορούν απόκρυψη και αλλοίωση στοιχείων για τα προϊόντα της, ψευδείς πληροφορίες, για μόλυνση ολόκληρων περιοχών ακόμη και πόλεων, όπως και για δωροδοκίες σε κυβερνητικούς αξιωματούχους για να παραβλέψουν τους νόμους και τους κανονισμούς. Αλλά και για την επιμονή της να θέλει να ελέγχει απόλυτα την παραγωγή τροφής της ανθρωπότητας και μάλιστα με επικίνδυνο και επιβλαβή τρόπο.

Η κατάληξη της υβριδικής επανάστασης διαβάζοντας όλα τα παραπάνω δεν μπορεί να είναι άλλη από την εξής: ένα μονοπώλιο από τις εταιρείες όλων των μεταλλαγμένων βρώσιμων κηπευτικών σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην υπάρχει επιστροφή στη φυσική καλλιέργεια όχι μόνο επειδή απαγορεύεται η φύτευση αλλά δεν θα υπάρχουν πραγματικοί και φυσικοί σπόροι να καλλιεργηθούν.
Π.χ. στην Ελλάδα μέχρι το 1928 καλλιεργούσαν τη ζέα. Η ζέα είναι ένα πολύ συγκεκριμένο είδος σίτου που αναφέρεται και ως Ζειά, βρίζα, όλυρα, εν ολίγοις ήταν το ψωμί των Αρχαίων Ελλήνων αλλά και ζωοτροφή.Είναι αποδεδειγμένο πως έχει περισσότερο μαγνήσιο και κάποια άλλα συστατικά το οποίο το καθιστά απείρως υγιειινότερο από οποιοδήποτε άλλο σιτάρι.Έχει πολλές ευεργετικές ιδιότητες για τον άνθρωπο κυρίως για τον εγκέφαλό του και τον τρόπο σκέψης του.Το 1928 κατ`εντολήν Βενιζέλου απαγορεύθηκε η σπορά της ζειάς ώσπου καταργήθηκε μέχρι το 1932 και από τότε σχεδόν χάθηκαν τα ίχνη της,μόνο ένας κράτησε σπόρο και πουλάει τώρα το κιλό 5€ (μάγκας ο τύπος).

Το ερώτημα είναι εύλογο,γιατί να καταργηθεί και ποιόν ενοχλούσε τόσες χιλιάδες χρόνια!!!
Η απάντηση πάλι απλή...!
Επειδή ανέκαθεν για τους κυβερνώντες,συνεργάτες,αυλικούς και παρατρεχάμενους (αποδεδειγμένα και τεκμηριωμένα ιστορικώς) δεν υπήρχαν σύνορα,φυλές,πατριωτισμός,ανδρεία,φιλοπατρία και ό,τι άλλο έχει σχέση με την ηθική που πιστεύαμε πως είχαν μέσα τους, δεν το έχουν σε τίποτα να καταστρέφουν ό,τι έχει χτιστεί,κατακτηθεί με αίμα, εντός 5 λεπτών με ένα νομικό τρικ.
Σίγουρα ο Μπεν Ζελόν όπως τον ονομάζουν εδώ σίγουρα θα είχε κάποιους καλούς λόγους για να αποσύρει τη Ζειά. 
Αν από τότε έτσι (1930),φαντάσου τώρα...(2013)!

Στον παρακάτω σύνδεσμο θα μπορέσετε να δείτε όλες τις τελευταίες εξελίξεις,αποφάσεις αλλά και το τι πρόκειται να συζητηθεί ανά τον κόσμο όσον αφορά τον Διατροφικό κώδικα όπως επίσης θα δείτε και τα αποτελέσματα της επομένης των συνεδρίων.

http://www.efet.gr/portal/page/portal/efetnew/legislations/consultations/codex_alimentarius

"Όποιος ελέγχει την διατροφή, ελέγχει τον κόσμο..!"

Έρχονται δύσκολες μέρες και πρέπει να ανασυνταχθούμε γυρίζοντας στη φύση για χάρη των παιδιών μας.

Πάσα γνώση χρήσιμη κι ας είναι αχρείαστη.Νάσος

    

Πηγές:
http://www.eufic.org/article/el/artid/codex-alimentarius/

http://www.otyposnews.gr/archives/4630#axzz2HeUbKFbY

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A5%CE%B2%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B9%CE%BF

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathcommon_1_10/10/2009_1289989

http://norfid.wordpress.com/2012/03/18/%CE%AC%CF%86%CE%B9%CE%BE%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-codex-alimentarius-%CE%BA%CF%8E%CE%B4%CE%B9%CE%BA%CE%B1-%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AF%CE%BC%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB/

http://diadrastiko.blogspot.gr/2011/12/blog-post_22.html

http://diadrastiko.blogspot.gr/2011/12/blog-post_23.html

http://thesecretrealtruth.blogspot.com/2012/03/blog-post_6163.html